Auteursarchief: Hetty van der Well

Hoe ga jij met angst om?

In mijn beleving en overtuiging (kip/ei-verhaal 😉 )  hebben we als mens, als je alles tot de kern terugvoert, maar twee drijfveren: liefde en angst. Tony Robbins verwoordt het iets uitgebreider, maar daarmee wel nét wat meer to-the-point. “The desire for pleasure” en “the need to avoid pain.” In goed Nederlands: “het verlangen naar wat-blij-maakt”en “de behoefte om pijn te vermijden.”

Recent werd er in mij weer een stukje angst geraakt en juist in die situatie kwam ik deze formulering over angst tegen: “op het moment dat je in de angst zit, dan is die angst zó aanwezig, dat waar-je-bang-voor-bent, wel de enige reëele mogelijkheid lijkt.“
Doordat ik net wat angst zat te voelen, kon ik waarnemen hóe treffend die bewering was.

Dat maakte het tegelijkertijd weer zo veel logischer en verklaarbaarder waarom zo veel mensen, die met angst geconfronteerd worden, vaak zo snel als ze kunnen, bij de situatie of de persoon die die angst triggert, weg proberen te komen.

Als je jezelf de tijd zou gunnen om even te gaan ‘zitten’ en wat er binnen in jou gebeurt te bekijken, dan zou het zomaar kunnnen dat je een hele andere keus zou maken.

Wanneer word je bang? Als je in een situatie terecht komt of dreigt te komen, waar je vertrouwen in jezelf je in de steek laat. Het is een situatie waar je nog nooit eerder in hebt gezeten. Je weet niet of je de situatie aankunt. Je weet niet wat de situatie inhoudt. Je bent op onbekend terrein. Je voelt je niet meer veilig. Een variatie op ‘onbekend is onbemind’ zou je kunnen zeggen.
Als je goed bji je gevoel kunt, dan zou je misschien zelfs kunnen ontdekken dat het niet zozeer dat onbekende terrein is, wat je angst oproept, maar dat je bang bent omdat je niet weet of jij die situatie wel aankunt. In andere woorden, je vertrouwt niet voldoende in je zelf!

Het rare is, dat in dat soort situaties we als mens er meestal een kei in zijn om onszelf gek te maken met ontelbare doemscenarios. En die spelen zich alleen in ons hoofd af. Soms zo snel, dat we ze zelf niet eens kunnen volgen. Maar wat we wél kunnen volgen is de groeiende onrust die op dat innerlijke proces volgt.
Als je op zo’n moment goed naar die gedachten zou luisteren, is de kans groot, dat je ze kunt herkennen. Dan zijn het de woorden die je in je jonge jaren door anderen hebt horen uitspreken. De angst van anderen, die zij met jou gedeeld hebben, heb jij je eigen gemaakt. Dan is het aan jou: laat je je keuze en dus je leven bepalen door je angst? Of ga je daar naar kijken om eventueel een nieuwe keuze te kunnen maken?

Voordat je verder leest, neem even een pauze, laat wat jij denkt over angst even los en ‘loop’ eens mee met mijn gedachtegang.
Eén ding is in ieder geval zeker in het leven: alles is altijd onderhevig aan verandering. De mens is een gewoontedier. En tegelijk kan vrijwel ieder mens wel iets bedenken dat hij anders zou willen in z’n leven. Maar om iets anders te krijgen, moet je iets anders (op een andere manier) doen. En anders betekent automatisch dat-wat-vertrouwd-is vervangen voor iets nieuws. Iets onbekends. Of je wilt of niet, dat zal gepaard gaan met gevoelens van onbehagen. Angst. Zodra je dat kunt zien, zul je ook in staat zijn, om anders op die gevoelens te reageren. Er een andere waarde aan te hechten. Wat die angst aangeeft is, dat je uit je comfortzône stapt. Bravo!

Wat vervolgens van belang is, is dat je die angst loslaat. Op het moment dat je in je angst zit, kun je namelijk meestal niet meer goed bij de kwaliteiten en vaardigheden die je nodig hebt om volgende stappen te zetten. Hoe je dat doet?
Ga zitten. Neem daar wat tijd voor. Doe je ogen dicht en ga met je gedachten naar een plek/tijd/moment dat je je heel goed voelde. Neem dat gevoel en adem dat naar binnen. Naar je hart. Als je uitademt, adem je de angst mee naar buiten. Visualiseer het als je kunt. Als je al bekend bent met EFT, kun je tijdens dit proces op alle EFT-punten tikken. Herhaal dit net zo lang totdat je voelt dat je lichaam de angst heeft losgelaten.

Hoe nieuw of onbekend een situatie ook is, je hebt alles wat je nodig hebt om er uit te komen, tot je beschikking, maar meestal kun je dat niet voelen op het moment dat angst de boventoon voert. Wat daarbij ook een rol kan spelen is, dat je niet weet wat de uitkomst of het eindresultaat is. Weer die behoefte aan zekerheid. Op zich niks mis mee, zolang je daarmee jezelf niet gevangen zet op de plek waar je eigenlijk verandering wilde. Als je op straat loopt en je moet de hoek om, dan blijf je toch ook niet stilstaan omdat je niet weet wat er zich om die hoek bevindt? Je zet iedere volgende stap, want je kunt steeds weer zien waar je je voeten neer moet zetten en als je bij die hoek aankomt, heb je weer zicht op waar je dán gaat lopen.
Zo is het in het leven ook. Je wilt ergens heen, iets bereiken, maar hoe je er moet komen is je niet helemaal helder. Als je je angst los kunt laten, dan zul je merken dat je seintjes krijgt. Ingevingen. Als je die volgt dan zul je iedere keer weten welke eerstvolgende stap je moet zetten en met iedere stap meer vertrouwen krijgen in jouw weg. En dan kom je dus stap voor stap waar je wezen wilt!

Wat bij dit alles ook goed is om je bewust te zijn, is dat ieder mens in zijn jonge jaren oplossingen heeft gevonden om met angst om te gaan. Je kunt jezelf zien als een geheel dat uit delen bestaat, die er met z’n allen voor zorgen dat jij te allen tijde veilig bent. Die mechanismes worden volautomatisch in werking gezet op het moment dat angst getriggerd wordt. Dat maakt het vaak lastig om zelf zicht te krijgen op jouw reactie op situaties, waardoor je ze dan ook niet zelf kunt keren. Gun jezelf een helpende hand van iemand die van jou kan zien, wat voor jezelf achter een blinde vlek zit. Opdat je keus niet gebaseerd is op angst, maar dat je die maakt uit liefde voor jezelf!

Help jezelf met EFT, máár…..

Eén van de mijns inziens grote voordelen van EFT is, dat de techniek te simpel is voor woorden, dus dat iedereen er mee kan werken en ook daadwerkelijk zichzelf kan bevrijden van stress en/of emoties op ieder moment dat deze naar de oppervlakte komen. En laten we eerlijk zijn, een alternatief zou zijn, je therapeut bellen en kom daar maar eens om, als je bijvoorbeeld op zondagavond helemaal van je padje af bent omdat je heel vervelend nieuws hebt gekregen. 😉
Dat EFT simpel is, wil echter niet zeggen dat iedereen die de techniek kent, deze op cruciale momenten ook inzet. “Oh, helemaal niet aan gedacht,” hoor ik regelmatig als (voormalige) cliënten me hun ervaringen vertellen.

En toch zit hier ook een kanttekening aan. Als er onder de oppervlakte iets suddert en je kiest er voor om iedere keer dat het geraakt word, de emoties zelf weg te eft-en, dan kun je dat eigenlijk vergelijken met dweilen met de kraan open. Het helpt, maar alleen tijdelijk. Want door iedere keer de oppervlakte schoon te krabben, kom je niet bij de oorzaak.

Sinds een paar maanden ben ik samen met een collega aan het eft-en geslagen. Om beurten zijn we elkaars ‘cliënt.’ Ik wilde dat al best een tijd, want ik ben me bewust dat ik, net als ieder ander, m’n vermijdingsstrategiën en m’n blinde vlekken heb. En ook ik heb daar geen controle over. Dus ben ik er heel blij mee. En met de winst die dat oplevert, met als eerste de winst van wat-ik-al-weet weer eens zo aan den lijve te ondervinden.

Ik ben vaak genoeg vól bewondering over hoe ons systeem in staat is om ons te ‘beschermen.’ Als kind doen we ervaringen op, daardoor ontstaan overtuigingen en ons systeem zal alles doen wat nodig is te zorgen dat wij ‘veilig’ zijn. Allebei bewust tussen aanhalingstekens want de bescherming en veiligheid die we als kind nodig hadden bestaat meestal niet meer als we volwassen zijn. Maar dat weet ons systeem niet!

In één van die sessies ging ik terug naar een herinnering in verband met financiën. Het beeld van mijn moeder, zittend aan de eettafel, staat op mijn netvlies gebrand. Het geldkistje, de giro-afschriften en de enveloppen om op te schrijven, om zich heen. Rekenend en puzzelend om “de eindjes aan elkaar te knopen.” Zó vaak heb ik haar zo zien zitten. Volgens mij zat daar helemaal geen emotie op. Tótdat ik, met behulp van een speciale EFT techniek, contact maakte met dat meisje van toen. Hopen emoties, onuitgesproken angsten en kinderlijke ideëen, die op de achtergrond nog steeds de dienst uit bleken te maken. Tot nu!!

Als jij nou ook in jouw leven steeds tegen hetzelfde aanloopt en er vanaf wilt, kijk dan eens of je er met EFT beweging in krijgt. Weet dat je de moeite waard bent om daar hulp bij te vragen van iemand die ervaren is en die niét jouw beschermingsmechanismen heeft, dus jou daar doorheen kan loodsen.

Begrijpen? Of accepteren dat ‘t niet te snappen valt en loslaten?

Kort nadat ik de eerste blog na m’n workshopcruise had geplaatst, sprak ik met een dierbare collega over die zin: “mijn brein is geen opslagplaats, maar een ontvangst- en verzendmechanisme.”

Ook voor haar is dat een gegeven, “maar…. als wij als mens dan wél in staat zijn om herinneringen terug te halen, waar zijn die dan?” was haar vraag. Waarop ik weer vroeg of dat belangrijk is. Dat antwoord alleen al, was voor mij boeiend om uit m’n eigen mond te horen. Ik, die het liefste alles altijd wilde begrijpen.
Dat dat altijd-maar-alles-willen-begrijpen vermoeiend is en ik mezelf daar aardig mee in de weg kon zitten, daar was ik al even achter. Maar zo’n patroon doorbreken doe je niet van de éne op de andere dag. Tot nu. Er is een nieuw soort rust in mij, die behoefte om te snappen is vervangen door “It’s ALL right.”

Wat ik in sessies regelmatig merk is, dat mensen vaak allerhande, vooral voor henzelf, onaangename reacties hebben op dingen die ze niet begrijpen. Dat wil nog wel eens te maken hebben met situaties om hen heen. Keuzes van dierbaren, gebeurtenissen klein of groot in de wereld, interacties met familie, vrienden, collega’s en noem maar op.
Het is vaak al lastig genoeg om jezelf te begrijpen. Anderen om je heen willen snappen, zeker als hun gedrag ver af staat van wat je zelf zou doen, is eigenlijk onbegonnen werk.

Het zou helpen als je je bewust wordt dát je hen ook niet hoeft te snappen. Wat een ander zegt of doet of juist niet, is namelijk niet jouw zaak. Die ander doet wat voor hem of haar het beste is op dat moment. En dat is wat jij ook doet. Op ieder moment.
Het wíllen begrijpen en daar niet in slagen, vreet energie, want je komt er nergens mee. Accepteren dat je het niet zult begrijpen en dat je dat ook niet hoéft, omdat je er altijd zélf voor kunt kiezen om je goed te voelen, los van wat er om je heen gebeurt, maakt echt een enorm verschil. En de energie die je dan daar niet verspilt, kun je weer inzetten om te focussen op andere zaken die voor jou goed voelen.

Als dit nou erg lastig voor je is of voelt, maar je zou daarin wel graag andere keuzes kunnen maken, overweeg dan eens of een EFT sessie (bij mij) een optie zou zijn.

Je hoeft je alleen maar (dan wél vanuit je hart) met JOU(w welzijn) bezig te houden

Kan het zelfzuchtiger (in tegenstelling tot ‘egoistisch’ verwijst dit naar ‘zelf’ in plaats van naar ‘ego’)? Een flink aantal jaren geleden, zou ik daarop waarschijnlijk ‘nee’ gezegd hebben. Vanuit hoe ik het nu beleef, zou ik willen, dat ik er beter in was.

Onlangs had ik hier weer een mooi gesprek over, waardoor ik weer geconfronteerd werd met “words don’t teach.”
Wat voor mij nu logisch is, was dat tien jaar geleden ook nog niet, dus waarom kan het dan voor anderen nu ook (nog) niet logisch zijn?

Wat je in de wereld ziet is 100% een afspiegeling van jouw binnenwereld. Ik had daar ooit een prachtig gesprek over met een meisje van 11. Ze was helemaal ‘gevallen’ voor EFT en heel gretig naar de Wet van Aantrekking. Dat kwam voornamelijk omdat ze zeer reglmatig werd gepest door haar broer. Door haar ‘werken’ met mij veranderde ze, waardoor voor hem de lol van het pesten af was.
Ik vroeg haar of ze in de klas misschien iemand wist waar zij een hekel aan had. Die was er! Daarna vroeg ik of die jongen ook een beste vriend had. Die was er ook!! Door haar bereidheid en openheid kon het kwartje vallen: het was één en dezelfde jongen, het enige verschil was de manier waarop zij en zijn beste vriendje die jongen zagen. En dat had alles te maken met hun eigen binnenwereld.
Als zij meer waarde en belang zou hechten aan zichzelf-goed-voelen –wat ze niét deed als ze naar die jongen keek, zoáls ze dat deed- dan zou ze kunnen zoeken naar kwaliteiten in die jongen en hem anders kunnen zien. Óf, haar aandacht verplaatsen.

Járen geleden keek ik nog televisie, journaal en actualiteiten. En las ik af en toe een krant. We weten allemaal dat je daar meestal niet vrolijk van wordt en dat is precies de reden dat ik er ook al jaren geleden mee gestopt ben. Ik ben zelfzuchtiger geworden. Me goed voelen heeft de hoogste prioriteit gekregen en ook al lukt het me niet altijd, het streven blijft.
Om twee redenen: als ik me goed voel, ben ik blij en als ik blij ben, worden anderen blijer als ze om mij heen zijn. En dan is het cirkeltje weer rond.

Als iedereen zijn eigen emotionele welzijn als hoogste prioriteit zou hebben, dan waren er geen wantoestanden, oorlogen, rechtzaken en geschillen. Die ontstaan vanuit gebrek, angst, verwijt en weet ik veel wat nog meer aan ‘negatieve’ emoties. Die alleen maar kunnen ontstaan als je in plaats van in je hart, in je hoofd ‘zit.’
Keer op keer heb ik het bij mezelf én bij cliënten zien gebeuren: heel je eigen pijn. Bevrijd jezelf van beperkende overtuigingen. Dan zal je kijk op jezelf, je kijk op de wereld én jouw aandeel in die wereld enorm veranderen. Dan kun je je eigen waarde zien, je verbondenheid zien, van binnen steeds beter voelen dat alles goed is zoals het is en dat wat buiten jou speelt, niets met jou te maken heeft.

En heb daar vóór al zo veel mogelijk plezier in!

 

Het is maar nét hoe je het kunt of wilt zien (of “cadeautje van het Universum”).

Ik heb er een poosje over gesudderd of ik dit met jullie zou delen. Persoonlijk vond en vind ik het een hele mooie ervaring en geniet ik er nog iedere dag van, maar je zou het ook vergezocht kunnen noemen. Uiteindelijk is dat ook helemaal oké en dus ga ik er voor. Als je mee kunt genieten en het welllicht je ogen een beetje opent voor een andere manier van kijken, is het winst.

Een aantal weken terug was ik nét weer in mijn auto gestapt, die aan de zijkant van de weg geparkeerd stond. Klaar om weg te rijden.

Ik keek in mijn achteruitkijkspiegel en zag een auto aankomen. Deze auto reed zó ver naar rechts en was al zó dichtbij, dat een klap onvermijdelijk was. En hij kwam ook. Met een pats werd diezelfde achteruitkijkspiegel naar achteren getikt en viel het glas in gruzelementen.
Blijkbaar was de aandacht van de chauffeur echt ergens anders, want die reed gewoon door.
Toeterend en met m’n lichten seinend in volle vaart erachteraan. En een stuk verder informatie uitgewisseld om één en ander goed af te kunnen handelen. Mijn dierbare Xantia heeft al wat leeftijd en dus zou het zoeken worden naar een nieuwe spiegel.

Omdat in mijn realiteit toeval niet bestaat, ontkwam ik er niet aan, me af en toe af te vragen wat ik van deze ervaring ‘moest’ maken.

Een aantal dagen later stelde ik de chauffeur via sms op de hoogte van de stand van zaken. Tijdens het gesprek had ik zijn voornaam niet verstaan, omdat hij niet Nederlands is, met een accent sprak en het gesprek in het Engels gevoerd werd. Dus had ik alleen z’n achternaam genoteerd.
Via m’n telefoon kwam nu ook zijn voornaam in beeld: Surender. Weliswaar één ‘r’ tekort, maar bij mij kwam die naam enorm binnen: Surrender = overgave. Voor mij een actueel onderwerp.

En weer die vraag: “wat heeft dit alles mij te vertellen?”
Gevolgd door het antwoord, via een stem in mijn ‘hoofd’: “don’t look back, Hetty. Just surrender!”

Alles wat in het ‘verleden’ heeft plaatsgevonden, is oud nieuws. De enige reden dat ik vergelijkbare ervaringen in mijn ‘heden’ heb, is als ik dat verleden op de een of andere manier aandacht blijf geven. Of als ik blijf functioneren of reageren zoals ik in het verleden deed.

Vooruit kijken. Wat wil ik, waar wil ik heen. Dán kan ik andere ervaringen krijgen.
En wat voor mij geldt, geldt ook voor jou!

spiegel

Er zijn maatjes nodig

Onlangs was ik op een samenzijn van vrijwilligers.

Daar konden we kleine posters meenemen om mensen te attenderen op de mogelijkheid om –en vooral de behoefte aan- iemands maatje te worden.

Daardoor ging ik weer even met mijn gedachten terug in de tijd. Het is alweer bijna twee jaar geleden dat ik Maartjes maatje werd. En ik kon me ineens weer herinneren dat één van de vragen op het formulier was, of ik me dan toch wel voor minimaal twee jaar wilde vastleggen. Én dat ik het daar even benauwd van kreeg. Twéé jaar. Het leek zo’n lange tijd. Twee jaar lang een paar uurtjes per twee weken van mijn tijd doorbrengen met iemand die behoefte had aan wat persoonlijke aandacht.
Waar hébben we het over?!

Al ruim anderhalf jaar is het iedere week. Niet omdat ik zo’n heilige Samaritaan ben, maar omdat ik er zelf ook zo enorm van geniet! Ik word al blij als ze op me af komt lopen en zij is blij als ze me ziet. Als het dus iets niét is, dan is het een goed doel en als het iets wél is, dan is het vrij-willig!

Vóórdat ik toen de stappen zette, was het idee van wat vrijwilligerswerk doen al lang iets wat door m’n hoofd speelde. Wat ik nooit had kunnen bevroeden is, hoeveel het zou toevoegen aan mijn leven. Hoe blij ik er van zou worden. Wat een verrijking het voor mij zelf zou zijn!

Er zijn nog steeds heel veel mensen die ook behoefte hebben aan een maatje. Iemand die eens in de 1, 2, 3 of 4 weken een paar uurtjes iets met hen gaat doen.

Heb jij ook wel eens met de gedachte gespeeld? Of misschien juist niet, maar ben je egoïstisch genoeg dat je je eigen leven wilt verrijken door wat van jouw tijd te delen met iemand die je daar ook blij mee maakt? Als iets in jou door deze vraag geraakt wordt, kijk dan eens op http://www.ikwordmaatje.nl/ . Luister vooral naar je intuïtie als je je stappen zet. Dan weet ik zeker dat jullie, nét als Maartje en ik, een perfecte match zullen zijn. Dan geef je namelijk de Wet van Aantrekking de ruimte om jullie bij elkaar te brengen. Daardoor kan het alleen maar een feestje worden!

_NIK2299

“I see you”

Voor mij de allermooiste woorden die ooit in een film gezegd zijn. In Avatar.
Woorden die het verschil aangeven in naar iemand kijken en iemand wérkelijk ZIEN! En dan niet eens de mens zien, maar het wezen dat in die mens woont. Ook als die mens zelf dat niet zou kunnen zien. Dát kan nog well eens een uitdaging zijn, is mijn ervaring. 😉

Vóór ik op die eerder genoemde cruise ging, had ik me voorgenomen, dat ik mijn spontane zelf helemaal de ruimte zou geven. En dan vooral in interactie met iedereen die ik tegen zou komen.
En, wauw, is dát gelukt! En, nog meer wauw, wat wás het bijzonder.

Voor mij bijzonder omdat ik natuurlijk op een schip zat met zo’n 4000 mensen, gasten en personeel, voor wie ik een vreemde was. Geen voorinformatie, geen voorgeschiedenis maar iedereen voor elkaar helemaal blanco. Dus kon er alleen maar pure reactie zijn op wie ik op dat moment was. Kon ik alleen maar, overigens net als altijd, gedrag ontlokken aan een ander, dat matchte met waar ik op focuste. Oók als dat was op wat ik NIET wilde.
Gelukkig lukte het me de meeste tijd om zelfzuchtig te zien wat ik wilde zien aan moois in de mensen en situaties om me heen.
Ik kan het iedereen aanbevelen.
Wie kent niet de uitdrukking ”je ogen zijn de spiegels van je ziel.”

In eerste instantie deed ik dat zonder er bij na te denken. Gewoon omdat ik zo blij was. Maar de blije gezichten en reacties die ik terugkreeg maakten indruk op me. Doordat ik van mezelf even een toeschouwer maakte, kon ik voelen dat die reacties ontstonden omdat ik iedereen récht in de ogen keek. Ieder moment voor positieve communicatie, hoe klein ook, benutte. Die anderen voelden zich stuk voor stuk gezien, konden mijn waardering voelen en ‘moesten’ wel in die positieve energie meegaan. Tenzij…. ze zelf in een hele andere energie zaten. Dan waren ze zo weg. En ook dat is helemaal goed.

Velen van ons weten dat positieve aandacht werkt. Maar hoe makkelijk is het niet om op een soort van automatische piloot door je dagen te gaan?
Ik kan de keren niet tellen, dat ik de afgelopen weken tegen mezelf heb gezegd “wauw, Hetty, dit is echt helemaal te gek, waarom heb je dat in je leven van alledag niet méér gedaan? Het was niet omdat je het niet wist!”
Dit is weer extra goed binnengekomen en ik vertrouw erop dat ik het iedere dag bewuster toe zal passen. De éne keer meer dan de andere en ook dat is altijd helemaal goed!

Spreekt mijn blog je aan? Neem dan eens de kans om deze te delen, zodat anderen kunnen meegenieten. Of like m’n facebookpagina.

EFT werkt niet

Dat was onlangs weer eens een zoekterm waarmee iemand op mijn site terecht kwam.
Jammer, want dat betekent dat iemand openstaat voor EFT, maar dat er geen bevredigend resultaat tegenover stond.

In mijn beleving heeft EFT de potentie om altijd effectief te zijn. Of het dat ook daadwerkelijk is, hangt af van of je wéét wat er speelt waar je op moet eft-en, dús wat je benoemt in de affirmatie die je uitspreekt.
Soms denken we te weten wat ons dwarszit, maar speelt er op een dieper niveau iets heel anders waar we zelf niet bij kunnen.

Zelf werd ik daar tijdens m’n cruise weer eens heel ‘leuk’ mee geconfronteerd. De tweede dag werd ik zeeziek en dat was alles behalve een pretje. Ik heb zelfs verstek moeten laten gaan bij één van de workshops die notabene de enige reden waren voor mij om die reis te maken.
En uiteraard heb ik ge-eft-d! Linksom of rechtsom, hoe ik het ook benoemde, totaal geen resultaat.

Later op de dag bood een medevakantiegangster me aan om m’n voeten even onder handen te nemen met voetreflexologie. Zij vertelde me dat ik niet zeeziek was, maar dat m’n evenwichtsorgaan me parten speelde. Ik wist niet echt wat het voor verschil maakte.
Weer later realiseerde ik me dat het idee om op zo’n groot schip midden op zee te zitten, me een ongemakkelijk gevoel gaf in de periode ervoor. Maar je hebt ‘a’ gezegd, dus ‘b’ en de rest volgt dan vanzelf. Wie weet heeft dat me meer uit m’n evenwicht gebracht dan dat ik zelf in de gaten had.

Een paar dagen daarna, trof ik een mevrouw aan die op haar knieën voor een prullenbak hing. Ook een geval van zeeziekte. 😉 Ik vroeg haar of ze ‘tapping’ kende en of ze het op prijs zou stellen als ik dat bij haar deed. Binnen twee minuten zag ik haar opknappen, stond ze weer op en kon ze verder. Bij haar was het dus wél wat het leek te zijn.

Met andere woorden. Als je EFT-t en je behaalt geen succes, is dat niet omdat EFT niet werkt, maar omdat jij -of degene met wie je EFT-t- (nog) niet het werkelijke pijnpunt boven tafel hebt gekregen. Soms is er een wat langere weg voor nodig en maar al te vaak is juist die weg essentieel als voorbereiding om er te kunnen komen. En dan kan het ook heel veel toevoegen om er iemand bij te halen die niet ‘behept’ is met jouw vermijdingsstrategiën.

Waar je bent is ieder moment helemaal goed!

Weer terug van een cruise met workshops van Abraham-Hicks.
Workshops over de Universele Wetten en Onvoorwaardelijke Liefde.

En wat heeft het weer veel opgeleverd.
Ik had me van tevoren voorgesteld en voorgenomen dat ik er met m’n hele ziel en zaligheid in zou duiken en iedere gelegenheid om die onvoorwaardelijke liefde door me heen te laten stromen, die te ZIJN, te ervaren.
In die situatie en omgeving, waren de momenten waar ik me van die liefde afsloot dés te voelbaarder. Momenten waar ik focuste op waar ik niét blij van werd. Momenten waar ik niét deed wat ik wilde, omdat ik te veel rekening hield met mensen om me heen. Waar uiteindelijk ík niet blij van werd en die anderen ook niet. En daarna te ervaren dat de Wet van Aantrekking het allemaal weer voor me regelde op het moment dat ik besloot dat wat ík wilde –me goed voelen- het belangrijkste was. Dat ik besloot het welzijn van die anderen aan die anderen over te laten, omdat dat mijn zaken niet zijn. In vertrouwen los te laten.

Alle vragen die ik had, had ik al vooruit het Universum in gestuurd, zodat de antwoorden konden komen, terwijl ik lekker in de zaal zat en mezelf in de energie van de antwoorden plaatste, waardoor ik ze ook kon horen.
Heel veel voorgaande workshops heb ik al gezien of gehoord. Maar er bij zijn voegt toch iets toe. Dat neemt niet weg, dat deze keer het anders voelde. Waar bij de meeste workshops de vragen gesteld worden over dingen uit het verleden, werden er nu veel meer vragen gesteld over “en wat nu vanaf hier?” Gericht op het creëren van de toekomst.

Ik heb één notitie gemaakt. Een zinnetje dat ik al vaker gehoord had, maar dat nu –zoals ik het ervaar, mede door waar ik na m’n EFT masterclasses mee bezig ben geweest in meZelf- op een héél diep niveau kon binnen komen. “Mijn brein is geen opslagplaats, maar een ontvangst- en verzendmechanisme.” Zelf voegde ik eraan toe “dus er kunnen geen overtuigingen in mij opgeslagen zijn. Mijn energiefrequentie bepaalt dat ik gelijksoortige ervaringen heractiveer, waardoor ik dat ben gaan geloven. Mede doordat ook iedereen om mij heen het gelooft.” Ik heb er al flink op zitten EFT-en, want in mijn beleving is het idee dat onze herinneringen in ons opgeslagen zijn, wereldwijd verbreid. Ik ben gewoon nieuwsgierig wat het me op kan leveren om deze overtuiging los te laten. Als ik het goed voel is dat héél wat!

Nu ik weer thuis ben en de tijd neem om in alle rust alles op z’n plek te laten vallen, kan ik de verandering die in mij plaatsvindt, waarnemen.

Het heeft me zelfs geholpen om met wéér andere, veel liefdevollere, ogen te kijken naar hoe ik hier gekomen ben op deze plek in mijn leven. Liefdevoller naar het aandeel dat zo veel mensen daarin gehad hebben. Op alle denkbaar mogelijke manieren, voor kortere of langere periodes. En ieder moment was altijd helemaal goed!

Vergeven doe je voor jezelf

Vanmorgen in de meditatie die ik deed, kreeg ik een prachtige definitie van vergeving: “de hoop opgeven dat het verleden anders had kunnen zijn !” Het verleden loslaten dat je dacht dat je had willen hebben.

Ik vond ‘m heel mooi en heel krachtig.

Een tijdje terug in een sessie, riep de cliënt ineens: “ja maar, ik ga haar écht niet vergeven!” Waarop ik aangaf dat dat helemaal ok was.
Als je jaren lang iets uit je verleden op een bepaalde manier gezien en beoordeeld hebt, is het niet altijd even simpel om dat los te laten. Meestal is daar ook een reden voor. Om een ander te kunnen en willen vergeven, is het ook belangrijk dat je de verantwoording op je wilt nemen voor je eigen emoties. Dat je wilt kiezen voor ándere emoties. Vergeven heeft te maken met het loslaten van –vaak nogal wat- negatieve emoties naar een ander toe. Maar ook het erkennen van het verdriet in jezelf dat eronder ligt. En uit ervaring weet ik, dat dat well eens een hele kluif kan zijn (reden te meer, dat ik zo blij ben met EFT 😉 ).

Maar oh boy, wat IS het het waard!
En hoe je er ook naar kijkt, het komt neer op een keus maken: boos zijn op die ander, of lief zijn voor jezelf. Dat zou toch eigenlijk een makkelijke keus moeten zijn?

Als je iemand vergeeft voor wat hij/zij jou in jouw beleving heeft aangedaan, dan laat je de negatieve emoties in jezelf los. Creëer je ruimte voor positieve emoties. JIJ bent per slot van rekening degene die er mee rondloopt.

Doe het in kleine stapjes. “Wat gebeurd is, is gebeurd. Dat was toen, dit is nu. Ik wil me goed voelen en daar kan ik alleen, iedere keer weer, voor kiezen!”

Namasté!