Het afgelopen weekend heb ik mezelf weer eens ouderwets ondergedompeld in de wereld van de kwantumfysica, de celbiologie, de veldtheorie en alles daaromheen en dan vraag ik me wéér af….

…. wat is het toch in de mens, dat ál deze inzichten die wetenschappers als Rupert Sheldrake, Bruce Lipton en vele anderen (Einstein ;-)) al zó lang zelfs wetenschappelijk hebben kunnen aantonen of logisch hebben kunnen beredeneren en die nu in deze tijd voor iedereen op het internet bereikbaar zijn, maar voor zó’n kleine groep mensen acceptabel zijn. Dat het gros van de mensheid wil blijven geloven dat het normaal is om onbeduidend te zijn, afhankelijk te zijn, slachtoffer te worden van geweld, een ziekte, onrechtvaardigheid, terwijl aan de hand van de universele natuurwetten ALLES in het leven logisch te verklaren is. ALLES wat IEDEREEN ‘overkomt’ is logisch!
Zó machtig is ieder individu dat hij/zij tot in detail alles naar zich toe haalt. Dus ook kan veranderen als het onaangenaam is. Dat is natuurlijk. Maar dan moet je wél willen WETEN!

“Hoe kan dat nou?” denk ik dan. En tegelijkertijd weet ik een deel van het antwoord. Met mij durven mensen het nog wel te delen, want als zij dan al ‘gek’ zijn, dan ben ik altijd nog veel gekker. Als ik alleen al kijk naar hoeveel mensen toch inmiddels trouw mijn blog lezen en hoe wéinig van hen diezelfde blog delen. Stel je voor dat vrienden, familie en/of bekenden er iets van zouden denken ….. Zó veel invloed heeft angst.
En dan te bedenken dat het het meest natuurlijke van het Leven is. En van nature weet je dat!