Zevende sessie: het keerpunt

Vandaag wordt een cruciale sessie. Ilona heeft aangegeven dat ze vandaag weer wil werken aan “opruimen”. Ik wil dat ook, maar dan anders. In een eerder telefoongesprek is er iets aangeboord, waardoor ik voel dat het tijd is om aan het opruimen te gaan op een oud trauma.


Heel in het begin heb ik Ilona ‘huiswerk’ gegeven, zodat zij thuis op haar gemak haar verleden onder de loep kon nemen om te zien wat er aan heftige gebeurtenissen naar boven zou komen. Nummer één was haar verkrachting. Ilona was daar eigenlijk heel verrast over, omdat ze daar in het verleden al zo veel aan gewerkt had, dat zij er van overtuigd is, dat daar niets meer zit.

Ik heb daar andere ideeën over.


Juist omdat Ilona daar geen enkele emotie bij voelt, heb ik eigenlijk geen aanknopingspunt waar ik kan beginnen. We zoeken een beetje en dan krijg ik de ingeving dat ik moet beginnen bij het voortraject naar de verkrachting toe. Er blijkt nog een meisje een rol gespeeld te hebben. Zij had een meisje nodig voor de vriend van de jongen waar zij een oogje op had en Ilona liet zich strikken, al was het niet van harte (ook hier een oud patroon: tegen haar eigen gevoel ingaan).

Dan vraag ik haar of zij dat meisje (ze kan haar naam niet herinneren) al vergeven heeft. “Nou, nee dus!” En de jongen? “Echt niet!” En als je je dan bedenkt dat dat nog zo’n 100 keer makkelijker is dan jezelf vergeven….. “Oh, nou dan weet ik wel hoe het er voor staat.”

Allereerst EFT-en we op de woede die bovenkomt (tot Ilona’s verrassing) dat dat meisje haar zó gebruikt heeft en dit gewoon heeft laten gebeuren.

Dit is uiteraard iets dat we met zo min mogelijk stress en emotie aan willen pakken, dus ik vraag Ilona om van die hele situatie een film te maken, deze op een filmdoek in haar hoofd af te draaien en de film een titel te geven. Zij is nu even toeschouwer. De titel wordt: “hoe HET verkracht werd,” (lading 40) wat nog extra duidelijk maakt dat Ilona zich hier emotioneel totaal van gedistantieerd heeft. Ze kan ook niet naar de film kijken. Na twee rondjes EFT mag het “hoe zij verkracht  werd” worden.

Tijdens het derde rondje EFT geeft Ilona aan dat de titel van de film weer verandert. (lading 30) “Het mag ‘ik’ zijn en het meisje heet Herma” (lading 35)

Na het vijfde rondje EFT kan Ilona het aan om naar de film in haar hoofd te kijken. En dan gebeurt er vanzelf iets wat ik normaal meestal moet sturen of begeleiden. In Ilona’s ‘film’ gebeurt er iets wat in de echte situatie zo veel jaar geleden niet gebeurde, waardoor ze eigenlijk haar eigen geschiedenis herschrijft: in de film wordt ze helemaal rood, ze staat op uit de situatie, héél zelfverzekerd en krachtig en ze loopt weg. Het meisje en de jongen stomverbaasd achterlatend. “Deze kunnen helemaal niets meer.” De lading, die zojuist nog 35 was, is helemaal WEG!


Na een tijdje genieten van wat dit heeft gedaan, vraag ik aan Ilona of ze het meisje nu kan vergeven. “Oh ja, mákkelijk.” En de jongen? “Ook, helemaal. Ze zijn eigenlijk een beetje zielig, zoals ze er bij stonden.” En kun je dan nu ook jezelf vergeven? En vooral daar voelt ze het meeste verschil.

Na dit opruimen vraag ik haar hoe het met de letterlijke ‘opruimblokkade’ is. Die is helemaal weg. De snoepblokkade nog niet. Ze zal zelf verantwoordelijkheid moeten nemen.

Ilona vraagt nog om een laatste affirmatie op een overtuiging die ze nu voelt:

“alhoewel ik ervan overtuigd ben, dat ik niet in staat ben om helemaal alleen te functioneren, accepteer …. “  40-> 25-> 5-> 0

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *