Vrijwel iedereen komt het wel eens tegen in zijn/haar Leven. Ik ook.
Lang geleden is er een situatie geweest waardoor ik last had van jaloezie en daar werd ik helemaal niet blij van. Dat maakte me zeer gemotiveerd om er achter te komen wat er speelde, zodat ik er misschien van af kon komen en indien mogelijk, er nooit meer last van zou hebben, want, eerlijk gezegd, ik vond het een rotgevoel.
Uiteraard waren er andere mensen bij betrokken en daardoor kon ik door de verschillende situaties waar ik in terechtkwam, goed voelen wanneer ik er meer of minder last van had.
(Terwijl ik dit zo schrijf en dan voel hoe ik onaangename situaties en/of emoties uit m’n leven analiseer, voel ik me ineens een muis in m’n eigen laboratorium ;-))
Wat ik al gauw ontdekte was, dat onzekerheid een grote rol speelde. Ik was onzeker. Onzeker over mijn rol in iemands leven. Of ik wel of niet belangrijk (genoeg) was. Wantrouwen was er ook een onderdeel van. Vertrouwde ik die ander wel? En angst. Angst om kwijt te raken. Met andere woorden, genoeg nogal onaangename emoties om hier van af te willen.
En zoals met alles, ook toen al, vroeg ik me ook hier af wat het mij over mezelf vertelde.
Ik was onzeker of ik wel belangrijk was voor die ander. Met andere woorden: ik had niet genoeg eigenwaarde om te weten dat ik hoe dan ook goed genoeg was. Ik had nog niet genoeg aan meZelf, waardoor ik mezelf wijsmaakte dat ik een ander nodig had om me goed te voelen.
Doordat ik mezelf nog niet voldoende waardevol vond, kon ik me niet voorstellen dat ik waardevol was voor die ander. Doordat ik nog niet voldoende van mezelf hield, had ik het nodig dat anderen van me hielden. Met andere woorden, ik zocht liefde buíten mij, terwijl de enige liefde die altijd voldoening geeft, de liefde in jezelf is. Ik hanteer wel eens de uitdrukking “ de hele wereld kan van je houden, als je het zelf niet doet, heb je daar geen …. aan.”
Waar het met jaloezie volgens mij m.n. op neerkomt is, dat je van iemand iets wilt dat degene je niet geeft en misschien wel aan anderen, of in jouw beleving wel aan anderen. Omdat je geleerd hebt dat een ander verantwoordelijk is voor hoe jij je voelt / wat jij voelt, kun je jezelf wijsmaken dat je jaloezie daar dus door veroorzaakt wordt. Helaas….. alles wat je nodig hebt om je goed te voelen, ongeacht de situatie, kun je alleen jezelf geven. Jij kiest voor hoe je je voelt, jij maakt een ander belangrijker dan jezelf
Onlangs vertelde iemand me dat zijn relatietherapeut had gesproken over twee vormen van ‘houden van’: “ik hou van je, omdat ik je nodig heb” en “ik heb je nodig, omdat ik van je houd.” Uit beide vormen spreekt afhankelijkheid. Op zich prima mee als beide partners zich daar goed bij voelen. Ik vertelde toen, dat ik heel lang geleden ontdekt heb, dat er nog een vorm van ‘houden van’ is: “ik hou van je, maar ik heb je niet nodig.” –ik ben gelukkig met mij en dat wil ik met je delen- Tot dat moment niet eens geweten dat het bestond, dat het mogelijk was, maar nu weet ik dat dat onvoorwaardelijk ‘houden van’ is. Vrijheid. En jaloezie is daar de grote afwezige.