In mijn beleving en overtuiging (kip/ei-verhaal 😉 )  hebben we als mens, als je alles tot de kern terugvoert, maar twee drijfveren: liefde en angst. Tony Robbins verwoordt het iets uitgebreider, maar daarmee wel nét wat meer to-the-point. “The desire for pleasure” en “the need to avoid pain.” In goed Nederlands: “het verlangen naar wat-blij-maakt”en “de behoefte om pijn te vermijden.”

Recent werd er in mij weer een stukje angst geraakt en juist in die situatie kwam ik deze formulering over angst tegen: “op het moment dat je in de angst zit, dan is die angst zó aanwezig, dat waar-je-bang-voor-bent, wel de enige reëele mogelijkheid lijkt.“
Doordat ik net wat angst zat te voelen, kon ik waarnemen hóe treffend die bewering was.

Dat maakte het tegelijkertijd weer zo veel logischer en verklaarbaarder waarom zo veel mensen, die met angst geconfronteerd worden, vaak zo snel als ze kunnen, bij de situatie of de persoon die die angst triggert, weg proberen te komen.

Als je jezelf de tijd zou gunnen om even te gaan ‘zitten’ en wat er binnen in jou gebeurt te bekijken, dan zou het zomaar kunnnen dat je een hele andere keus zou maken.

Wanneer word je bang? Als je in een situatie terecht komt of dreigt te komen, waar je vertrouwen in jezelf je in de steek laat. Het is een situatie waar je nog nooit eerder in hebt gezeten. Je weet niet of je de situatie aankunt. Je weet niet wat de situatie inhoudt. Je bent op onbekend terrein. Je voelt je niet meer veilig. Een variatie op ‘onbekend is onbemind’ zou je kunnen zeggen.
Als je goed bji je gevoel kunt, dan zou je misschien zelfs kunnen ontdekken dat het niet zozeer dat onbekende terrein is, wat je angst oproept, maar dat je bang bent omdat je niet weet of jij die situatie wel aankunt. In andere woorden, je vertrouwt niet voldoende in je zelf!

Het rare is, dat in dat soort situaties we als mens er meestal een kei in zijn om onszelf gek te maken met ontelbare doemscenarios. En die spelen zich alleen in ons hoofd af. Soms zo snel, dat we ze zelf niet eens kunnen volgen. Maar wat we wél kunnen volgen is de groeiende onrust die op dat innerlijke proces volgt.
Als je op zo’n moment goed naar die gedachten zou luisteren, is de kans groot, dat je ze kunt herkennen. Dan zijn het de woorden die je in je jonge jaren door anderen hebt horen uitspreken. De angst van anderen, die zij met jou gedeeld hebben, heb jij je eigen gemaakt. Dan is het aan jou: laat je je keuze en dus je leven bepalen door je angst? Of ga je daar naar kijken om eventueel een nieuwe keuze te kunnen maken?

Voordat je verder leest, neem even een pauze, laat wat jij denkt over angst even los en ‘loop’ eens mee met mijn gedachtegang.
Eén ding is in ieder geval zeker in het leven: alles is altijd onderhevig aan verandering. De mens is een gewoontedier. En tegelijk kan vrijwel ieder mens wel iets bedenken dat hij anders zou willen in z’n leven. Maar om iets anders te krijgen, moet je iets anders (op een andere manier) doen. En anders betekent automatisch dat-wat-vertrouwd-is vervangen voor iets nieuws. Iets onbekends. Of je wilt of niet, dat zal gepaard gaan met gevoelens van onbehagen. Angst. Zodra je dat kunt zien, zul je ook in staat zijn, om anders op die gevoelens te reageren. Er een andere waarde aan te hechten. Wat die angst aangeeft is, dat je uit je comfortzône stapt. Bravo!

Wat vervolgens van belang is, is dat je die angst loslaat. Op het moment dat je in je angst zit, kun je namelijk meestal niet meer goed bij de kwaliteiten en vaardigheden die je nodig hebt om volgende stappen te zetten. Hoe je dat doet?
Ga zitten. Neem daar wat tijd voor. Doe je ogen dicht en ga met je gedachten naar een plek/tijd/moment dat je je heel goed voelde. Neem dat gevoel en adem dat naar binnen. Naar je hart. Als je uitademt, adem je de angst mee naar buiten. Visualiseer het als je kunt. Als je al bekend bent met EFT, kun je tijdens dit proces op alle EFT-punten tikken. Herhaal dit net zo lang totdat je voelt dat je lichaam de angst heeft losgelaten.

Hoe nieuw of onbekend een situatie ook is, je hebt alles wat je nodig hebt om er uit te komen, tot je beschikking, maar meestal kun je dat niet voelen op het moment dat angst de boventoon voert. Wat daarbij ook een rol kan spelen is, dat je niet weet wat de uitkomst of het eindresultaat is. Weer die behoefte aan zekerheid. Op zich niks mis mee, zolang je daarmee jezelf niet gevangen zet op de plek waar je eigenlijk verandering wilde. Als je op straat loopt en je moet de hoek om, dan blijf je toch ook niet stilstaan omdat je niet weet wat er zich om die hoek bevindt? Je zet iedere volgende stap, want je kunt steeds weer zien waar je je voeten neer moet zetten en als je bij die hoek aankomt, heb je weer zicht op waar je dán gaat lopen.
Zo is het in het leven ook. Je wilt ergens heen, iets bereiken, maar hoe je er moet komen is je niet helemaal helder. Als je je angst los kunt laten, dan zul je merken dat je seintjes krijgt. Ingevingen. Als je die volgt dan zul je iedere keer weten welke eerstvolgende stap je moet zetten en met iedere stap meer vertrouwen krijgen in jouw weg. En dan kom je dus stap voor stap waar je wezen wilt!

Wat bij dit alles ook goed is om je bewust te zijn, is dat ieder mens in zijn jonge jaren oplossingen heeft gevonden om met angst om te gaan. Je kunt jezelf zien als een geheel dat uit delen bestaat, die er met z’n allen voor zorgen dat jij te allen tijde veilig bent. Die mechanismes worden volautomatisch in werking gezet op het moment dat angst getriggerd wordt. Dat maakt het vaak lastig om zelf zicht te krijgen op jouw reactie op situaties, waardoor je ze dan ook niet zelf kunt keren. Gun jezelf een helpende hand van iemand die van jou kan zien, wat voor jezelf achter een blinde vlek zit. Opdat je keus niet gebaseerd is op angst, maar dat je die maakt uit liefde voor jezelf!