Loyaliteit als obstakel

Eén van de lastigste, zo niet hét lastigste obstakel dat ik tegenkom bij mijn cliënten (en ook zelf wel tegenaan gebotst ben), in hun weg naar zichZelf mogen zijn, is de loyaliteit naar de ouders toe.

Maar al te vaak wordt het zien van de ‘tekortkomingen’ van de ouders ervaren als ontrouw, gebrek aan houden van.

En ik zou zeggen “niets is minder waar!” Niét de menselijke kanten van je ouder (of wie dan ook) zien, deze mens mooier maken dan die is, op een voetstuk zetten, heeft niets met ‘houden van’ te maken. Dan heb je een beeld gecreëerd dat weinig met de realiteit te maken heeft. Geen mens is perfect, dus dat geldt ook voor ouders. Van je ouder houden om wie deze IS, mét onvolkomenheden, dát is houden van. Wederom onvoorwaardelijk.

Maar om daar te komen, is de bereidheid nodig om te zien dat je ouder keuzes heeft gemaakt, naar vermogen, meestal voortbordurend op zijn/haar eigen aangeleerde patronen, die in jouw ‘nadeel’ waren en waar jij nu nog de consequenties van ondervindt. Simpelweg om weer loyaal naar jezelf te kunnen zijn. Omdat ALLES bij jeZelf begint, is het een voorwaarde dat je eerst weer van jeZelf gaat houden, voordat je van je ouders kunt houden zoals ze ZIJN en niet zoals je ze hebt willen ZIEN.

In mijn beleving heeft ieder kind, op enig moment, de keuze gemaakt om het eigen Innerlijk Weten het zwijgen op te leggen en te gaan voor ‘de waarheid’ van de ouders, de volwassenen. Juist daardoor werd je als kind nóg afhankelijker van die volwassenen om je te vertellen wat ‘goed voor je was’ omdat je het van binnenuit, van jeZelf niet meer kon horen.

En dan is het net als met liegen. Als je er eenmaal mee begint, dan wordt het een opeenstapeling van leugens om die éne leugen voor jezelf ‘geloofwaardig’ te houden. Eigenlijk is het dus niks meer dan een patroon doorbreken. En de ontspanning die dát met zich meebrengt……. Omdat dan alles mag zijn wat het is en dan allemaal gewoon, hélemaal goed is!

Eén gedachte op “Loyaliteit als obstakel

  1. mara

    Wat mooi wat u schrijft . Het raakt mij enorm, met name “het eigen innerlijk weten het zwijgen op te leggen en te gaan voor de waarheid van de ouders”.
    Maar wat doe je er praktisch aan? Het is iets wat voor mij een verwerkingsproces van mishandeling enorm stagneert.

Laat een antwoord achter aan mara Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *