Wie kent het niet? Iets (of iemand –of iets ván iemand-) héél erg graag willen. Je wilt een baan, een kind, een partner, kilo’s erbij of eraf, een nieuwe auto of een ander huis.
Als je dat kent, dan weet je misschien ook wel, dat hóe langer je dat wilt en het er niét is, des te groter dat verlangen wordt. Ga eens naar dat gevoel. Kun je dan waarnemen dat dóór dat verlangen je aandacht eigenlijk het meeste gericht is op de afwezigheid van datgene dat je wilt? “Ik wíl zóóóó graag dat ……., dat ik niet heb!”
Als je inzicht hebt of krijgt in de Wet van Aantrekking (datgene wat je aandacht geeft, daar krijg je meer van) dan weet je dat juist dat verlangen het grootste struikelblok is tussen jou en datgene wat je wilt.
Hoe kom je dan van dat struikelblok af? Primair zou ik zeggen: eft-en, want ik heb de ervaring dat je dan het snelste bij onderliggende emoties komt, maar dat is een optie.
Welke mogelijkheden heb je nog meer, zo door je dag heen? Allereerst ontspannen. Accepteren dat het tijd kán kosten, zodat je je zelf niet met nog meer stress opzadelt.
Als je verlangen cq je aandacht op wat-er-niet-is heel groot is, dan zou ik zeggen: richt je aandacht op maakt-niet-uit-wát, waar je blij van wordt. Iets wat je leuk vindt om te doen, waardoor je wat-er-niet-is even kunt vergeten.
Ga er eens voor zitten, met pen en papier, en schrijf op waaróm je wilt wat je wilt. Wat zou het je opleveren. “Ik wil die nieuwe auto omdat ‘ie zo stil is, zo heerlijk over ’s Heren wegen zoeft, zo lekker snel is, waanzinnige vering heeft en gewoon lekker decadent is en vóór al, omdat ik er zo blij van word.” Wat er dan gebeurt is, dat je niet meer in de emotie zit van de afwezigheid van, maar juist in het positieve gevoel van als dat-wat-je-wilt in je Leven IS! En juist dát is wat je wilt. Je wilt je voelen alsof het er al is, want dan zet je die Wet van Aantrekking in en laat je ‘m vóór je werken. Dán kan het komen.
Hoe het eigenlijk “hoort” te gaan is, dat jouw Weten zó in je verankerd is, dat je je helemaal niet bezig houdt met willen, want dat het vertrouwen dat het Universum levert, nét zo deel van jou is als ademhalen. Ik weet dat omdat het heel zichtbaar m.n. voor mijn jongste kind zo werkt. Zij is daarin mijn grootste leermeester en dat vertel ik haar (en anderen) ook altijd. Doordat ik haar niet bij dat Innerlijk Weten heb weggetraind, maar juist altijd naar haar eigen emoties heb laten luisteren, is het voor haar een automatisme. Ze wil iets, doet gewoon haar ding waar ze blij van wordt, houdt zich totaal niet bezig met wat ze wil en het Universum levert.
Als je daar nog niet bent, weet dan wél dat het mogelijk is. Begrijpen dat verlangen je vertelt dat je met je aandacht de vervulling van dat verlangen in de weg zit, is een eerste stap en daarmee begint iedere weg. Toch?!