Allemaal leuk en aardig, dat opruimen en willen veranderen, maar dat houdt wél in, dat er heel veel losgelaten gaat worden, wat je hele leven, of een deel daarvan, heeft bepaald wie je bént. Of in ieder geval wie je dacht dat je was. Als schijnbare zekerheden wegvallen en je ‘nieuwe’ ik nog niet helemaal vertrouwd is, dan kan dat bij tijd en wijle nogal heftig zijn.
Zo ook voor Ilona, die niet maar wat aan de oppervlakte van haar emoties wil blijven krabbelen, maar heel gedreven is om de volle verantwoordelijkheid te nemen en op die manier wezenlijke veranderingen te kunnen bewerkstelligen.
Halverwege twee sessies krijg ik een mail van haar waarin ze me laat weten, dat ze het ouderwets benauwd heeft. Dat is al zó lang geleden, dat ze geen eens meer astma medicijnen in huis heeft.
Ze heeft er zélf al op ge-EFT-d en er kwam bovendrijven dat ze bang is voor haar ‘nieuwe’ Leven. Het leven met een zelfverzekerde Ilona!
Door de omstandigheden thuis wordt ze flink op de proef gesteld in haar opkomen voor zichzelf.
Op deze manier met jezelf aan de slag gaan, vergelijk ik wel eens met het schillen van een ui. Je pelt een laag af en later komen dezelfde patronen op een weer iets dieper niveau (schilletje van de ui) weer aan de orde.
En dan die Wet van Aantrekking: als jij van binnen verandert, dan verandert buiten (of correcter gezegd jouw beleving van buiten) met je mee.
In iedere relatie heb je altijd de partner die bij je past: als jij jezelf niet zo veel waard vindt, dan zal de houding van je partner daarmee overeenkomen. Ga je daar echter mee aan de slag en daardoor je Zelf meer waard gaat vinden, dan word je je dat gedrag van je partner bewust.
Zo ook hier. Na de ‘keerpuntsessie’ viert het slachtoffergedrag van haar partner hoogtij. Doet hij niet expres, hij doet het er niet om, maar er is in Ilona heel wezenlijk iets veranderd en hij ervaart dat, zij het niet bewust en dat triggert zijn onzekerheid weer. Vertaald in Wet van Aantrekking termen: haar trilling is veranderd en doordat zijn trilling nog hetzelfde is, voelt dat ongemakkelijk (in de muziek zou je spreken van dissonanten).
Een paar affirmaties om je een idee te geven van wat er speelt:
“Alhoewel ik het spaans benauwd heb, omdat ik weliswaar niet terug wil naar de ‘oude’ Ilona, maar nog geen idee heb hoe de nieuwe Ilona zal zijn en of ik van haar op aan kan, accepteer ….”
“Alhoewel ik nog niet genoeg vertrouwen in mijn nieuwe Ik heb opgebouwd, om ‘zonder vrees’ de oude ik los te kunnen laten, accepteer …..”
“Alhoewel ik door het gesprek gisteravond heel erg geconfronteerd werd met mijn verwachtingen van Joris en daarbij vergeet dat zijn geklaag precies vertelt waar hij met zijn trilling zit, accepteer …… “
“Alhoewel ik het heel eng vind om voor mezelf op te komen, omdat ik niet weet wat de consequenties daarvan zullen zijn en of ik er dan voor mij kan zijn, accepteer …..”
“Alhoewel ik het heel moeilijk vind om bij mezelf en mijn positieve gevoelens te blijven als Joris zo ‘op al mijn ‘knopjes’ drukt’ en het me eigenlijk ook gewoon irriteert dat ik al dat werk moet doen om mij gelukkig te houden en dat hij me steeds laat weten hoe wankel dat evenwicht soms nog is, accepteer …..”
“Alhoewel ik het liefste zou willen dat ik schijt had aan Joris en iedereen en dat het me altijd zou lukken om me goed te voelen, simpelweg omdat ik goed BEN, accepteer …..”
“Alhoewel het me nu nog meer frustreert als ik me rot voel, omdat ik steeds meer ervaar hoe goed ik me kan voelen en daardoor dat contrast groter is, accepteer …..”
Wat Ilona gaandeweg het proces ook gaat ‘zien’ is, dat ze Joris nu het gedrag kwalijk neemt, dat ze zelf ook het grootste deel van haar leven heeft gehad. Dát inzicht brengt wel weer evenwicht in de relatie en nog mooier: ze kan met liefde naar Joris kijken en weet weer vanuit haar hart, dat –net als zij- hij zijn weg moet gaan op de manier die bij hem past en ook op zijn tempo. Op die manier is hij haar beste leraar van waar zij zit met haar energie.