Heb jij er al well eens goed bij stilgestaan, dat je maar één emotie tegelijk kunt hebben?
Je kunt niet boos en blij zijn tegelijk. Geen wanhoop en vertrouwen in één keer voelen. Ook houden van en geïrriteerd zijn gaan niet samen. Het is het één of het ander.
Met andere woorden, je kunt iets zien in de media dat overeenkomt met jouw overtuigingen en helemaal warm worden van binnen, maar als iemand een overtuiging heeft die 180° anders is dan de jouwe kun je met nét zo veel gemak door het lint gaan.
Of je kunt de éne herinnering aan iemand hebben en je helemaal voelen overstromen van liefde, terwijl de andere herinnering je vervult met pijn en verdriet en die ‘iemand’ kan dan dezelfde persoon zijn. Alleen het gedrag naar jou toe was nogal anders en jouw focus op het gedrag maakte dat jouw emotie een andere was. Eigenlijk liet je het gedrag van die ander, jouw emotie bepalen.
Ik heb wel een paar van die mensen in mijn leven gehad, van wie ik beide herinneringen heb. Net als ieder ander, kan ik me zo voorstellen. En geloof me, ooit kostte dat tranen, omdat ik toen nog niet zo wist hóe ik die keus kon maken en nog niet de handvatten had die ik nu heb.
Maar inmiddels ben ik me volledig bewust dat ik 100% verantwoordelijk ben voor mijn emoties. En al zo lang als ik me kan herinneren weet ik dat alles in het Leven uiteindelijk maar om één ding gaat: liefde! Die twee samen maken, dat ik nogal gemotiveerd ben om te kiezen voor emoties die mij zo dicht als maar mogelijk is, bij die liefde brengen. En gelukkig helpen die Universele Wetten me daarbij. Wat ik aandacht geef, daar krijg ik meer van. Dus als ik de positieve ervaringen en herinneringen aandacht geef, krijg ik daar meer ervaringen van.
Dat is de reden dat ik, als ik om de een of andere reden in mijn herinneringen terechtkom, ik op zoek ga naar de mooie, de warme, de liefdevolle. Zodat ik de liefde weer door me heen kan voelen stromen. En dat doe ik maar voor één persoon: voor mij!
Niemand anders kan voelen wat ik voel, niet zoals ikzelf. Maar ik straal dat wél uit en mensen kunnen dat waarnemen. Als ze zelf in een goeie energie zitten, zal mijn uitstraling ze mijn kant op brengen. Zitten ze in een hele andere energie, dan drijven ze bij me weg. Zo werkt dat nu eenmaal.
De éne keer lukt dat natuurlijk beter dan de andere keer. Maar motivatie helpt wel om steeds bewust te willen blijven van m’n emoties en daar waar nodig, mijn focus bij te sturen. Gewoon omdat ik hartstikke egoïstisch ben: ik wil liefhebben! Wat wil jij en hoe doe jij dat?
Ha Hetty,
Ik begrijp de strekking van je blog helemaal, maar liefhebben en gericht zijn op je eigen focus vallen bij mij absoluut niet onder egoïstisch. Voor mij is het namelijk een basisvoorwaarde om anderen werkelijk lief te kunnen hebben. Als je je niet bewust bent van je eigen behoeften, of deze om wat voor reden niet invult dan zul hoe dan ook (en meestal onbewust) dit toch bij een ander willen halen. En dat is pas egoïstisch! Want onvoorwaardelijke liefde kun je alleen geven als je eigen behoeften zijn vervuld, of als je je bewust bent van je drijfveren en deze daar dan niet voor inzet…..
En m.b.t. gevoelens, ik kan intens verdrietig zijn of twijfelen aan iets, maar op hetzelfde moment deep down een enorm gevoel van vertrouwen ervaren……
Hallo Harriët,
Beetje laat, maar …. zijn we het eens! Dat trek ik ook niet in twijfel. Vandaar de aanhalingstekens.
Nogmaals, waar het mij om ging was dat je houdt-van voor jezelf. Gewoon omdat het goed voelt en je er blij van wordt.
En dat ‘deep down’ is precies wat ik bedoel. Je kunt je heel rot voelen en tegelijk diep van binnen weten dat alles toch ok is. Maar dat is m.i. toch echt iets anders dan dat gevoel door je heen voelen stromen. Twee tegenstrijdige emoties tegelijkertijd gaat niet.