Al weer even geleden, werd op LinkedIn de vraag gesteld of ‘lef’ aangeboren was of dat je het aan kon leren. Dat vond ik wel een leuke vraag, ik had er wel een idee over en dat heb ik geplaatst. Bij deze:
In mijn beleving heeft ieder van ons lef in huis. Het gaat er niet zo zeer om of we lef hébben, maar meer of we dat lef trouw konden blijven. Voor veel ouders zijn kinderen met lef onaangenaam. Ze hebben hun kids liever sociaal aangepast, zoals zijzelf. Op school is het al niet veel anders. Een klas met zo’n slordige 30 lefgozertjes en –grietjes, daar zit geen juf of meester op te wachten, Dus ook daar worden we weer getraind in aanpassen. De sterkste bofkonten rebelleren zich daar in de puberteit weer uit, maar veel patronen zitten er dan al stevig in.
Daarna is het een kwestie van hoe groot de wens is om jeZelf te zijn, de kansen zien die het leven biedt om weer te worden wie je eigenlijk bent. Daar weer vertrouwen in krijgen en steeds steviger in je eigen schoenen te gaan staan. Oude overtuigingen loslaten. Blij worden met jezelf en weer onafhankelijk worden van wat een ander van je vindt. Als je die kant op gaat, vind je je eigen lef weer. In overvloed!