Als je, zoals ik, ervan overtuigd bent, dat je zelf je Leven vorm geeft, dan zeg je daarmee volgens mij ook, dat je altijd keus hebt.
Dat neemt niet weg, dat genoeg mensen in situaties terecht kunnen komen, waarvan ze zeggen “ik had gewoon geen keus!” Zo kan dat op enig moment voelen, maar dan nog….. daar kwam je niet zomaar uit de blauwe lucht, terecht.
Regelmatig werk ik met kinderen, die ‘etiketjes’ zoals bijv. ADHD opgeplakt hebben gekregen. Genoeg van die kinderen komen regelmatig in situaties terecht, waarvan ze zelf niet in de gaten hebben hóe ze er terecht kwamen. Met behulp van hun kracht: het beelddenken, gaan ze van binnenuit ervaren wie ze zelf zijn, wie anderen zijn, bewust worden van veranderingen en …. oorzaak en gevolg. En juist die laatste spelen best een grote rol in het hebben van keus.
Als je in zo’n situatie zit, waarbij er eigenlijk niet meer zo veel te kiezen valt en je zou van zo’n situatie willen leren, zodat iets dergelijks zich niet herhaalt, dan zou je vanaf dat moment eens terug kunnen gaan in de tijd. Dat moment van ‘geen keus hebben’ is meestal het gevolg van eerdere keuzes, of het al eerder niét maken van keuzes. Als je bereid bent om eerlijk te zijn tegen jezelf, zul je kunnen waarnemen dat meerdere eerdere keuzes je naar dat punt van niet-meer-te-kiezen-hebben geleid hebben. Niks mis mee, gebeurt ons allemaal. Dat lijkt ieder mens nodig te hebben, júist om bewust te worden dát we een keus hebben en dat we een volgende keer een ándere keus willen maken.
De Wet van Aantrekking brengt je steeds opnieuw ervaringen die je de mogelijkheid bieden om te kiezen en dan m.n. te kiezen wat goed voelt voor jou.
De meesten van ons hebben dat in ons Leven afgeleerd. Iedereen is van nature egoïstisch en als het je lukt om een ander ‘zo gek’ te krijgen dat die doet wat jij wilt (wat dus ook een keus is –van allebei-) dan kan dat heel aangenaam zijn. Zonder het bewust te zijn, is dat wat te veel ouders en opvoeders doen. Zelf hebben ze er als kind voor gekozen om zich aan te passen aan hun ouders en opvoeders, dus vragen ze dat op hun beurt weer van hun kinderen. Allemaal keuzes.
Maar eigenijk is dat helemaal niet de bedoeling. Het is de bedoeling dat je doet waar JIJ blij van wordt en een herkansing voor die keus krijg je dankzij de WvA keer op keer.
Ooit heb je geleerd keuzes te maken in het voordeel van anderen en op enig moment kun je er voor kiezen om stukje bij beetje weer te leren keuzes te maken die voor jou goed voelen.
Dat lijkt egoïstisch en dat woord alleen al heeft een negatieve klank (zelfzuchtig is misschien een beter woord), maar als je de verbinding met je hart weer herstelt en van daaruit kiest wat voor jou goed voelt, dan zul je geen keuzes maken die ‘slecht’ zijn voor een ander. Simpelweg omdat je daar niet blij van wordt en dát je belangrijkste keus is: blij zijn!