Onlangs stuurde ik een kort mailtje naar een dierbaar persoon. Een prachtmens dat het gedrag van zijn vader naar hem toe, heeft geïnterpreteerd als “ik ben mislukt.” En de WvA heeft hem tijdens zijn Leven meer dan genoeg seintjes gegeven dat er werk aan de winkel is m.b.t. zijn trilling, maar daar is hij zich pas sinds kort van bewust. M.a.w. een mooi maar heel kwetsbaar mens.
Met goeie reden was dat mailtje kort van stof en zakelijk. En absoluut anders van toon dan gebruikelijk. Dus heel makkelijk te interpreteren als negatief, voor iemand die er nog steeds van overtuigd is, dat hij “mislukt” is. Zijn antwoord maakte duidelijk dat dat precies was wat gebeurde.
Als ik het met cliënten over communicatie heb en de emoties die dat wel eens op kan roepen dan zeg ik: de één is verantwoordelijk voor de ‘verzending’, de ander voor de ‘ontvangst’. Wat iemand tegen jou zegt is voor diens verantwoordelijkheid, maar wat het jou doet, wat het bij jou oproept en wat jij ermee doet, dat is jouw verantwoordelijkheid. Ik noem dat dan ook nog eens de “cadeautjes van het Universum” die je vertellen waar jij met je trilling zit. Waar jij te helen hebt.
En dan komen we dus WEER terug bij: ALLES begint bij jeZelf. Als ik iemand prachtig vind en die persoon vindt zichzelf mislukt, dan zal hij iedere kans die hij geboden krijgt, aangrijpen om iets wat ik zeg of doe, te interpreteren als een bevestiging van niet-belangrijk-zijn. In andere woorden: de héle wereld kan van je houden, als je het zelf niet doet, dan zul je dat niet kunnen zien, niet kunnen herkennen, laat staan dat je het kunt ontvangen. En dan mis je héél veel mooie kansen. Niet omdat ze er niet zijn, maar omdat je ze niet kunt interpreteren voor wát ze zijn.
Reacties zijn wellkom.
Wat je schrijft is zo herkenbaar. Als je al zo lang een negatief zelfbeeld hebt, en je komt dan iemand tegen die met haar enthousiasme, geduld en kennis van zaken je weer het gevoel geeft dat je mag zijn wie je bent. Dan heb je de neiging om je op te trekken aan die persoon. Wanneer je dan weer terugvalt verwacht je dat die persoon je opvangt. Als dat niet zo is val je nog dieper dan ooit tevoren. Een bodemloze put, en niemand die je wil helpen. Heb je jezelf zo kwetsbaar opgesteld. En dan…….niets?!
Nu ik een jaar verder ben, weet ik dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk. Be Happy is het enige dat telt.
Heerlijk hè, als je kunt zien wanneer het “een cadeautje van het Universum” is, dat je dan eigenlijk krijgt. Een wereld van verschil met ‘afgewezen worden.’ Soms duurt het even, maar áls dat inzicht komt….