Ilona’s vijfde sessie: dip

Inmiddels vier maanden na de eerste afspraak. Ook nu weer weet Ilona precies waar ze aan wil werken. Ze wordt geconfronteerd met een bekend patroon wat ze maar niet kan doorbreken: dóórzetten. Ze wéét hoe veel baat ze heeft bij het EFT-en maar het lukt haar niet meer. Ze snoept weer en hangt weer op de bank. Weet het allemaal heel goed en toch lukt het niet.
Dit is een vertrouwd fenomeen. Ze begint ergens enthousiast aan, maar na een tijdje zakt ze terug in haar oude vertrouwde patroon. Hierin is ze vast niet de enige.
Ze heeft ruimschoots ervaring dat ze na iedere sessie barst van de energie en zich heerlijk uitleeft op haar huis, dat er dan weer even goed uitziet. Ook haar partner is erg happy met die verandering, al legt hij niet de link met het EFT-en.
In het verleden heeft ze al aardig wat therapie-dingen gedaan en veel tips en trucs gekregen om van de bank af te komen, maar niet eerder –vertelde ze me- had iemand tegen haar gezegd dat het niet was dat ze niet wilde poetsen, maar dat ze het echt niet kon, door een blokkade.
Ze voelt zich ontmoedigd, verslagen en gefrustreerd. Na een paar affirmaties ervaart ze dat ze zich anders voelt “alsof ik bijna weet hoe het moet, nu wil ik dat gaan leren.”
Hier stuiten we op een loyaliteitsconflict. Ze kan nu zien dat haar vader haar in dit opzicht het goede voorbeeld gaf, maar dat kon ze niet zien/erkennen, want dan zou ze ontrouw zijn aan haar moeder en diens voorbeeld en overtuiging.
“alhoewel ik mezelf altijd heb gezien als lui en mezelf daarvoor flinke verwijten heb gemaakt, accepteer ….”
Ook nu weer, zoals bij eerdere sessies als er geruimd wordt, krijgt Ilona ‘visioenen’ van opruimen. Na de sessie gaat ze geheid weer als een tornado door het huis. Dat is ook zo’n leuk bijverschijnsel als je emotionele rommel ruimt, dan wil je je directe omgeving ook schoner en opgeruimder hebben. Omgekeerd kan dat overigens ook werken. Je gaat aan het poetsen en ruimen en dan kun je je van binnen ook lichter voelen.
Dan komen we bij het eten en, daarbij niet geheel onbelangrijk, het koken. Ilona kookt eigenlijk heel alledaags, weinig variatie. Als ik (kookfreak) daar op doorvraag, komen daar weer heftige emoties te voorschijn. Het lijkt haar veel te ingewikkeld om spannend te koken. Dat kan ze niet. Nieuwe wegen bewandelen vindt ze eigenlijk sowieso heel eng. Daar maken we een affirmatie op. Dan komt er een nieuw aspect onder vandaan:
“alhoewel ik me nooit bewust geweest ben hóe bang Dini(haar moeder) was in het Leven en daardoor ook nooit geweten heb, hoe ik daar in ben meegegaan en vergelijkbare patronen ontwikkeld heb, accepteer …. (de eerste emotionele lading kreeg het cijfer) 30 -> 15 -> het valt allemaal zo op z’n plek.”
“alhoewel ik me verdrietig voel dat ik me altijd een toeschouwer heb gevoeld van het Leven en me nu bewust word van mijn enorme verlangen om een deelnemer te zijn, accepteer … “ 30-> 20 ->
“alhoewel ik er weemoedig van word, dat ik zolang niet geweten heb hóe ik popel om te Leven, accepteer …… “ 20-> 15 ->
“alhoewel ik het tegelijk ook heel eng vind om uit mijn cocon te komen en de wijde wereld in te vliegen, accepteer …..” 15-> 3
Hierna voelt Ilona zich weer karrevrachten lichter en ze gaat er de komende maand mee verder.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *