Ik heb iets met eten. Eigenlijk heb ik heel veel met eten. Ik ben dól op eten. Lekker eten, gezond eten –hoewel het af en toe ook well eens ongezond mag-. Maar vóór al vers, zelfgemaakt eten.
Gelukkig ben ik ook dol op koken. En ook met koken ben ik dol op experimenteren en improviseren.

Al heel lang zie ik overeenkomsten tussen eten en Leven. Hoe iemand met eten omgaat is vergelijkbaar met hoe die met het Leven omgaat. Ga je voor veilig, wat vertrouwd is, of durf je uit je comfortzône te stappen en het risico te nemen om een gerecht of maaltijd te verprutsen?

Neem nou die gehaktbal.
Standaard Hollands met paneermeel, een eitje, peper, zout en nootmuskaat. Dat is het zo ongeveer. Maar je kunt ‘m ook aanpassen aan om-het-even welk land. Indisch gekruid, Marokkaans gekruid, Grieks gekruid. Óf…. je gaat zelf lekker los en maakt je eigen creatie. Ik word daar blij van, terwijl een ander bij alleen de gedachte al, in paniek kan raken.
Zo zal ik nooit of te nimmer een gehaktbal kant-en-klaar bij de slager halen. Ik wil mijn invulling geven aan dat kale rundgehakt. Een ander vindt het feest als hij/zij zich daar niet mee bezig hoeft te houden. Die vindt het prima als de slager er z’n stempel op drukt.
Dat zal hoogstwaarschijnlijk ook iemand zijn, die zich helemaal niet afvraagt of zijn manier van Leven wel echt helemaal eigen keus is, of dat hij gewoon de weg vervolgt zoals z’n ouders dat voordeden. Niet over nagedacht, niet gevoeld, gewoon gedaan. En voor die persoon werkt dat.
Zoals ik met dat gehakt in de keuken sta, zo stel ik mezelf ook vragen over mijn doen en laten en wil ik bewust mijn keuzes maken.

Kijk maar eens naar je Leven alsof het gehakt is en ga eens experimenteren. Een heel klein beetje anders kan al een heel verschil maken en de kick de je dat op kan leveren, smaakt dan misschien well naar méér!