Het ‘beestje’ bij de naam noemen

Taal vind ik een prachtig fenomeen. Ook al is ons taalgebruik ‘verantwoordelijk’ voor maar enkele procenten van onze communicatie, toch kun je met woorden die communicatie verhelderen of juist vertroebelen. Ook de communicatie naar jezelf.

Mijn moeder had vroeger de grootst mogelijke moeite met mijn taalgebruik. Ik ben de jongste van zes kinderen en een nakomer en was de enige die vloekte. En ik was er ook best goed in. 😉 M’n moeder heeft erg haar best gedaan om me op andere gedachten te brengen, maar dat is haar nooit gelukt. Ik ben er lang goed in gebleven.
Inmiddels kan ik het best plaatsen. Het was een uitlaatklep voor de emoties die er onder de oppervlakte zaten, waarvan ik niet eens wist dat ze er zaten, waar ik dus ook nog niet anders mee om kon gaan. Een uitlaatklep en ook niet meer dan dat.

Wat ik in de loop van de jaren ontdekte was, dat woordkeus het verschil kan maken, tussen het voelen of activeren van emoties of juist het wegmoffelen daarvan.

En dan leven we in een maatschappij die in toenemende mate niet meer met emoties om lijkt te kunnen gaan en deze ‘te lijf’ gaat met ‘etiketten’ en/of medicijnen. Met als tegenreactie steeds meer mensen die in de knoop komen te zitten met diezelfde emoties, onwetendheid hoe en onvermogen om daar mee om te gaan, met als resultaat bijvoorbeeld burn-out, depressie en noem maar op.

We betalen een hoge prijs voor het niet eerlijk mogen zijn naar onszelf.

Als ik met mensen aan het werk ga met EFT, dan komen de woorden intuïtief uit mijn mond. Dan noem ik wat ik waarneem dus ook bij de naam. En die naam is maar al te vaak heel wat sterker dan hoe die persoon die emotie zelf zou benoemen, voor zover hij die zelfs kan voelen. Dat is soms best even schrikken, maar daarna is er vrijwel altijd opluchting. Eindelijk is er ruimte voor de wáre emotie. Niet een keurig afgevlakte, sociaal aangepaste versie, maar het pure gevoel. Erkenning! Erkennen van je emoties is de eerste stap om ze los te kunnen laten. Dan komt er ruimte voor wie je ónder die weggemoffelde emoties bént! En dat is een véél mooier mens, dan die persoon zelf gedacht heeft. Niet in het minst omdat eerlijk zijn naar jezelf een goed gevoel geeft.

Eerlijk zijn naar je emoties loont uiteindelijk altijd de moeite en als een ander daar moeite mee heeft? ‘Gewoon’ schijt aan hebben! 😉

3 gedachten over “Het ‘beestje’ bij de naam noemen

  1. Annie

    Hi Hetty, weer een mooie en zeer ware blog van jouw hand! Ben het helemaal met je eens dat als je emoties onderdrukt, ze er op een andere manier toch uitkomen. Kan schadelijk zijn voor jezelf of voor anderen.
    Fijn dat je je klanten een veilige plek biedt waar ze ongecensureerd hun emoties mogen uiten en zo gezond kunnen worden.

  2. Anneke

    Ik heb het met grote interesse gelezen Hetty, mijn emoties zijn diep weg gestopt. Ze komen er wel eens uit en dat is heftig en dan op momenten dat je het niet verwacht.
    Toen ik 13 was is mijn vader overleden, het enige wat mijn moeder zei toen ik in de begrafenis stoet liep was dat ik in de maat moest lopen.
    Ja, zo zal het wel begonnen zijn er was verder ook geen plaats voor emoties, dus stop je het maar weg.

    1. Hetty van der Well Bericht auteur

      Dank je wel voor je eerlijke reactie, Anneke. Dit zullen veel mensen op de één of andere manier wel herkennen. En inderdaad, zoals je zegt, dan komen ze er uit op manieren, waar je maar al te vaak liever niet voor zou kiezen.
      Het kan echt anders. Dat je niet geleerd hebt om er mee om te gaan, wil niet zeggen dat je niet op ieder moment een andere keus kunt maken, die beter bij je past.
      En met EFT kan dat veel makkelijker dan je je kunt voorstellen en ook heel liefdevol, wat ik extra belangrijk vind.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *