De keerzijde van jezelf ‘beschermen’

Door wat ik doe als ‘werk,’ word ik veelvuldig geconfronteerd met de zelfbeschermingsmechanismen die mensen in werking hebben gezet, om te voorkomen dat ze weer of nog meer gekwetst zullen worden. De muurtjes waarachter men zich verschuilt en eventueel achter vandaan wil komen, als de andere partij bewezen heeft veilig of betrouwbaar te zijn. Daarna blijkt die ander dat maar al te vaak dan toch niet te zijn.

Met die zelfbescherming gaat men uit van een aantal ‘verkeerde’ veronderstellingen.

1)    dat een ander je kan kwetsen.

Wellicht de knuppel in het hoenderhok, maar dat kán helemaal niet! Een ander doet wat hij doet en als dat bij jou pijn oproept, dan ben jij degene die dat doet. Wat daar gebeurt, herinnert jou aan een eerdere situatie, waar jij een negatieve emotie aan gekoppeld hebt. Juist dié emotie wordt geraakt. “Cadeautje van het Universum.”

2)    dat je je kunt beschermen voor wat je niét wilt.

Die emotie van die eerdere ervaring bepaalt wat voor ervaringen jij aantrekt (Wet van Aantrekking –wat van gelijke trilling is, komt bij elkaar). Daardoor haal jij juíst de mensen /ervaringen jouw leven in, die overeenkomen met die eerdere ervaring. Doordat die weggestopte emotie geraakt wordt, krijg jij de kans deze te helen. Zodat je nieuwe keuzes kunt maken. En… dat je andere, meer positieve ervaringen krijgt.

Maar de ‘negatieve’ impact van zo’n zelfbescherming is nog vele malen groter.
Als je het vergelijkt met dat spreekwoordelijke muurtje, dan klopt die vergelijking veel beter dan we bewust willen. Dat muurtje houdt namelijk ALLES tegen. En…. het houdt ALLES naar ALLEBEI de kanten tegen!
Dus…. er kan inderdaad geen ‘pijn’ meer binnenkomen, máár…. er kan ook geen pijn uit!
En…. wat voor die pijn geldt, geldt ook voor liefde!

Dan betekent dat dus eigenlijk dat diegene, die zich verschanst heeft achter dat verdedigingsmuurtje, een gevangene is van z’n eigen emoties. Van z’n eigen angst om gekwetst te worden.
En al die liefde, die opgesloten zit in dat hart, kan geen kant op. Terwijl dat juist het enige is dat je nodig hebt om alle “blauwe plekken op je ziel” te helen.

Maar als je dat dan anders wilt, waar begin je dan? Allereerst zou je kunnen beginnen met te erkennen dat het zo is. Met te erkennen dat je het anders wilt. Met begrip voor jezelf te hebben dat je ooit die keus maakte, omdat het de enige keus was, die je toen maken kón, met wat je in huis had. En met vóór alles zo zacht en lief voor jezelf te zijn als je maar kunt.
Als je kunt visualiseren, dan zoú je kunnen visualiseren dat je over je muurtje kijkt. Als je durft, hier en daar een steentje weghaalt en je voorstelt dat het achter dat muurtje best mooi is.

Als je dan toe bent aan grotere stappen, dan zoek je iemand die je daarbij kan begeleiden. Iemand bij wie je je goed voelt. Iemand die jou snápt.

3 gedachten over “De keerzijde van jezelf ‘beschermen’

  1. Sarah Morton

    Herkenbaar.
    Vooral een gevangene zijn van mijn eigen emoties.
    Gelukkig heb ik die periode nu achter me gelaten en durf ik mezelf te zijn, mijn gevoelens onder ogen te komen en mijn dromen waar te maken.

Laat een antwoord achter aan Peter J. Hovius Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *