Vanmorgen in de meditatie die ik deed, kreeg ik een prachtige definitie van vergeving: “de hoop opgeven dat het verleden anders had kunnen zijn !” Het verleden loslaten dat je dacht dat je had willen hebben.

Ik vond ‘m heel mooi en heel krachtig.

Een tijdje terug in een sessie, riep de cliënt ineens: “ja maar, ik ga haar écht niet vergeven!” Waarop ik aangaf dat dat helemaal ok was.
Als je jaren lang iets uit je verleden op een bepaalde manier gezien en beoordeeld hebt, is het niet altijd even simpel om dat los te laten. Meestal is daar ook een reden voor. Om een ander te kunnen en willen vergeven, is het ook belangrijk dat je de verantwoording op je wilt nemen voor je eigen emoties. Dat je wilt kiezen voor ándere emoties. Vergeven heeft te maken met het loslaten van –vaak nogal wat- negatieve emoties naar een ander toe. Maar ook het erkennen van het verdriet in jezelf dat eronder ligt. En uit ervaring weet ik, dat dat well eens een hele kluif kan zijn (reden te meer, dat ik zo blij ben met EFT 😉 ).

Maar oh boy, wat IS het het waard!
En hoe je er ook naar kijkt, het komt neer op een keus maken: boos zijn op die ander, of lief zijn voor jezelf. Dat zou toch eigenlijk een makkelijke keus moeten zijn?

Als je iemand vergeeft voor wat hij/zij jou in jouw beleving heeft aangedaan, dan laat je de negatieve emoties in jezelf los. Creëer je ruimte voor positieve emoties. JIJ bent per slot van rekening degene die er mee rondloopt.

Doe het in kleine stapjes. “Wat gebeurd is, is gebeurd. Dat was toen, dit is nu. Ik wil me goed voelen en daar kan ik alleen, iedere keer weer, voor kiezen!”

Namasté!

Het spreekwoord zegt “gedeelde smart is halve smart” en dat kan zo lijken op het moment dat je een ander deelgenoot maakt van jouw smart. Toch werkt het op de langere termijn niét zo.
Als iets tegenzit, je bent ergens verdrietig om, of voelt je heel rot over iets, dan kan het opluchten als je daar over praat. Maar…… alles wat je aandacht geeft, dat help je in stand te houden.
Dus…… gefrustreerd zijn over je collega die de kantjes eraf loopt en daar uitgebreid over klagen bij je vriendin of een ander, kán even opluchten, maar het uiteindelijke resultaat zal zijn, dat er meer zal komen om je over te frustreren.

Wat een veel gewenster resultaat zal opleveren, is praten over die dingen waar je wél blij van wordt. Dan krijg je dáár meer ervaringen van en zal er dus steeds minder zijn om gefrustreerd over te raken.
Helaas zijn de meesten van ons zo niet geprogrammeerd.
Van heel kleins af aan, wordt de aandacht gevestigd op alles wat ‘men’ niet van ons wil. Alles wat we anders moeten doen. Alles wat anderen niét bevalt aan ons. Dus dat we geneigd zijn om datgene wat we niét willen, onze volle aandacht te geven, is niet zo vreemd.

Dat gedrag ombuigen, gaat meestal niet van de éne op de andere dag.
EFT in daar een uitstekend hulpmiddel bij.
Het bijzondere van EFT is, dat áls je overtuigingen getackeld hebt, verdriet hebt losgelaten, er dan écht heel wezenlijk iets verandert. Dan kan er een nieuwe ‘jij’ ontstaan. Oude patronen zijn doorbroken en vervangen voor nieuwe.
Ik merk dan vaak bij cliënten, dat ze zich niet eens meer kunnen herinneren hoe het was vóór die verandering. Kort erna, zijn ze laaiend enthousiast, maar al weer snel is dat nieuwe de norm.
Het is ook meestal in die eerste enthousiaste periode, dat ze hun ervaringen delen met hun omgeving en zo komen weer nieuwe mensen bij mij.

Toen ik kort geleden een paar EFT masterclasses volgde, kon ik zelf weer eens “aan den lijve” ondervinden hóe waanzinnig het is, om zulke processen te delen met andere mensen. Nóg meer omdat ieders eigen proces heel veel toevoegde, aan de processen van alle anderen in de groep.

Die ervaring wil ik delen.
Als je positieve ervaringen deelt, dán vermenigvuldig je het positieve in jouw leven én in het leven van degene met wie je het deelt. Dat schept een band. Het geeft altijd een goed gevoel om een positieve band met iemand te hebben. Het kan zelfs nóg beter voelen om het contact met iemand uit je omgeving van ‘negatief’ naar positief om te buigen.
We zijn allemaal met elkaar verbonden. Klinkt mooi, maar eigenlijk ook nogal abstract vaag.
Als je in een groep aan de slag gaat met het loslaten van beperkende overtuigingen, negatieve emoties en verwachtingen, dan zal ook jij “aan den lijve” ondervinden hóe nauw je verbonden bent met de mensen om je heen en zullen ál je relaties je alleen maar dierbaarder worden!

En dan wordt het mooie, méér!

Wil je meer weten? http://echtwell.nl/bij-jou-thuis/

Wat mij betreft te lang geleden dat ik een blogje schreef. Niet vanwege gebrek aan inspiratie. Eerder een overload aan inspiratie. Maar méér omdat ik –en dan vooral met mezelf- had afgesproken, dat ik iedere week een verse blog zou plaatsen.
En als ik iets afspreek, dan ‘moet’ ik me daar aan houden. Van wie? Van mij! Waarom? Omdat er ooit anderen waren, die afspraken maakten met mij, waar ze zich niet aan hielden. En dat voelde helemaal niet goed. En “wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.” En dát nam ik me toen als kind al voor.

En als je met zo’n kronkel rondloopt, dan kán het gebeuren, dat iets leuks op enig moment voelt als een verplichting. Uiteraard is dat het laatste wat ik wil.
Dús, sudder ik hier al weken over. Want als ik gewoon zoiets laat sudderen en verder van blij zijn m’n prioriteit maak, dan komt uiteindelijk die inspiratie wel. En hier is ‘ie dan.

Al weer een paar jaar geleden las ik een, in mijn beleving, héle mooie spreuk: “all words come out of silence, so silence is the best form of communication.” Maar ja…. dá’s natuurlijk niet te doen in een blog.

Mijn rug in januari (blog in januari) is het begin van weer een heel mooi proces, dat zich voornamelijk ín mij afspeelt en waar ik in stilte van geniet. Ook al zijn er ook zeker nog  momenten, dat ik genoeg geluid maak. 😉 De Wet van Aantrekking brengt me alles en iedereen op mijn weg, om me de puzzelstukjes aan te reiken, waardoor ik de puzzel kan leggen. En daar gaat nu mijn tijd en aandacht naar toe, waardoor ik voel, dat het goed is voor mij, om die heilige afspraak aan mezelf, om iedere woensdag een blogje te plaatsen, los te laten.

De komende weken staan in het teken van veel EFT. In trainingen met anderen en ik verheug me daar immens op. In mij ben ik me daar ook al weken, in stilte, op aan het voorbereiden. Niks doen en vooral veel zijn.

Jullie gaan me absoluut weer horen, maar wanneer? Geen flauw idee!
Heel veel liefs en tot ……

Soms hoor ik mensen well eens zeggen, dat ze in overeenstemming leven met de Wet van Aantrekking. Dé Universele Wet der Wetten.
Dat klinkt heel mooi, maar je kunt het vergelijken met de opmerking “ik leef in overeenstemming met de Wet van de Zwaartekracht.” Je zult wel moéten! Die Universele wet is er en je hebt geen keus. Dus… we Leven allemáál in harmonie met de Universele Wetten. En of dat ook harmonieus voelt, hangt af van de mate waarin we daar bewust keuzes in maken.

Zo is het dus ook met die Wet van Aantrekking. Zij werkt 100% van de tijd en aan de ervaringen die jij jouw Leven binnenhaalt, kun je zo ongeveer afmeten in welke mate je die Wet dóórhebt, jouw aandeel erin erkent en haar vóór JeZelf inzet.
Het is makkelijk en voelt goed om jezelf een pluim te geven, als je positieve ervaringen hebt. Maar ál te vaak zie ik om me heen, dat als er sprake is van ‘negatieve’ ervaringen, diezelfde Wet van Aantrekking ontkend wordt en het ineens door “dié ander” komt.
Helaas pindakaas.

En dat terwijl die ‘negatieve’ ervaring niets anders is dan een ‘cadeautje van het Universum’ om jou te laten weten, dat je focus niet ligt waar je deze hebben wilt. Of dat je met negatieve emoties rondloopt, waar je je niet van bewust bent of die je niet wilt erkennen, die jouw frequentie bepalen en daarmee in overeenstemming zijnde ervaringen naar je toe brengen. Kan heel erg balen zijn, maar je kúnt er iets mee. Tenminste…. als je bereid bent om je verantwoording te nemen. Een ander de schuld geven brengt je namelijk nergens. Houdt het ‘negatieve’ alleen maar in stand.

Hoe kun je het anders ontdekken als die Wet van Aantrekking daar niet 100% consequent in is?
Dat is wat ik in januari weer mocht ervaren met mijn rug (blog 8-1-14). En het is prachtig om de afgelopen maanden te ervaren wat voor seintjes m’n rug me geeft. Door ontmoetingen, gesprekken, massage. Het gaat steeds beter en terwijl m’n rug eigenlijk m’n hele Leven m’n zwakke plek is geweest, weet ik nu al dat dat bijna verleden tijd is.
Komende tijd verwen ik mezelf met quality tijd met mensen met wiens interactie ik alle oude rommel (onbewuste overtuigingen, negatieve verwachtingen) op kan ruimen, die nog in m’n rug zit.
Daardoor zal ik alleen maar nóg meer en nóg bewuster die Wet van Aantrekking vóór mij kunnen laten werken. Zal het nóg harmonieuzer worden.

Lijkt jou dat iets voor jou? Je kúnt het!!!

Lang geleden werd één van mijn ‘gevleugelde’ uitspraken “ik heb het eerder zónder woorden, dan onder woorden.” En die ging samen met een andere uitspraak: “ik hoef het niet te begrijpen, als ik er maar wéll naar luister!”

In die tijd hield ik me niet echt meer bezig met wat een ander zei over, of vond van wat ik deed of dacht, of van wat mijn intuïtie mij vertelde. En door de ervaringen die dat opleverde, is dat alleen maar sterker geworden.

Maar daar is wéll wat voor nodig geweest.

Ik weet nu, dat mijn intuïtie altijd goed ontwikkeld is geweest. Alleen had ik er erg lang zélf geen vertrouwen in. Juist daarom was er weinig tegengas voor nodig om mij, dat wat ik voelde of waarnam, naast mij neer te laten leggen. Als ik wel eens de moed had om te zeggen wat ik voelde, dan was dat nooit waar en zat ik er altijd naast. Tot het moment dat ik er later achter kwam dat ik maar beter wél naar die innerlijke stem had kunnen luisteren. Dat was een lange weg, met veel vallen en veel en nog één keer méér, opstaan.

Tót het keerpunt:

Toen ik nog zwanger was van mijn dochter, zag ik regelmatig op mijn netvlies haar uit het slaapkamerraam op de eerste verdieping vallen. Zó helder, dat ik dat niet naast me neer kón leggen. Nog vóórdat ik zwanger was, groeide er ónder dat raam, een boompje tussen de voorgevel en het terras uit. Normaal een plek waar je geen boom wilt hebben, maar dat zich herhalen van dat ‘filmpje’ in mijn hoofd, was voor mij de reden om dat boompje te laten groeien. Mócht ik er niet in slagen die val te verhinderen, dan zou boompje haar redding zijn.
Toen ze anderhalf was, lag ze in haar spijlenledikantje te slapen. Slaapzak aan, met de rits op haar rug. Lekker weer en het raam stond open. Met alle voorzorgsmaatregelen voor zo’n klein kind, leek mij alles veilig.
Op het moment dat ik in de keuken mijn zoon z’n haar stond te knippen, zag ik vanuit mijn ooghoek iets naar beneden komen en hoorde ik “BAF!” Alles uit m’n handen laten vallen, de tuin in geracet, ondertussen ambulance gebeld of laten bellen, haar laten liggen en om een lang verhaal kort te maken, had ze een scheur in haar luier en een haarscheurtje in haar kleine teentje. Ze heeft twee dagen mank gelopen. Het boompje had haar val gebroken.

Om zo’n les te krijgen, moet je well verdomde eigenwijs zijn, kun je zeggen. Of hardleers. Maar dit was voor mij wel de les waardoor ik tegen mezelf zei: “Hetty, als dít je nog niet vertelt dat je naar je intuïtie moet luisteren en daar op kunt vertrouwen, dan weet ik ’t niet meer.”
Sindsdien maakt het me niet meer uit of een ander zich kan vinden in mijn ingevingen. Als ik moet kiezen tussen wat een ander zegt en wat ik van binnen waarneem, ga ik voor het laatste.

Inmiddels weet ik dat het simpeler kan. Met sommige van de technieken waarmee ik werk, kan ik het mijn cliënten ook laten ervaren. Neemt niet weg, dat het voor de meesten van ons vaak een weg met hindernissen is, om weer vertrouwen te krijgen in hun aangeboren intuïtie, ingevingen, innerlijke stem, hart of hóe je het ook noemen wilt. Maar eenieder die die weg gaat, ontdekt dat hij van nature een wijsheid in zich draagt, die met geen opleiding of training te vergaren is!

“Tót het moment, dat we doordringen tot de kern, herkennen we een beperkende overtuiging niet. Tót dat moment zien we het als de waarheid!”
Dit is een uitspraak van Nick Ortner. EFT kanjer en maker van de EFT docu “EFT, try it on everything!”
Ik vind het een enorm krachtige uitspraak. In de beginjaren van mij en EFT, heb ik dagelijks uren ge-eft-d en kwamen er overtuigingen boven waarvan ik geen idee had, dat ik er mee rondliep. En beperkend waren ze!

Maar ja….. ‘doordringen tot de kern,’ hoe kóm je daar dan?

Door de inzichten in de Wet van Aantrekking, gebaseerd op “alles is energie” is dat wat eenvoudiger geworden. Eigenlijk vertellen je emoties je namelijk al of een overtuiging beperkend is of niet: heb je een gedachte en word je daar niét blij van, of voelt die niét goed? Dan is deze beperkend!
Je emoties kun je grofweg in twee categoriën indelen: emoties die goed voelen en emoties die niét goed voelen. De scheidslijn zit ongeveer bij ‘hoop.’ Van daar naar boven is de goeie kant op.
Om dát te kunnen waarnemen is het echter dus weer van belang dat je bij je emoties kunt en dat is voor veel mensen best een ‘dingetje.’

Dat proces van jouw innerlijke Waarheid vervangen voor overtuigingen van anderen begint voor iedereen al heel vroeg in z’n Leven. Papa en mama worden geacht van je te houden, dus hun gedrag naar jou toe, wordt jouw graadmeter. Dat levert in de meeste gevallen karrevrachten aan onjuiste, beperkende overtuigingen op. Maar het verschil tussen jouw waarheid en die overtuigingen én het gegeven dat de meeste van je ouders afkomen, aan wie je loyaal wilt zijn, maakt het lastig om deze én de emoties onder ogen te zien. Diep van binnen wil het kind in jou nog steeds de liefde van je ouders. Dat dénk je althans. Er is maar één liefde waar je écht niet zonder kunt: de liefde voor jezelf!

Dus…. weet of denk jij dat jij met waarheden leeft die geen positief effect hebben op je lLeven en funstioneren? Krijg je ervaringen op je pad waar je liever vrij van bent? Heb je overtuigingen die je eens onder de loep zou willen nemen? Uit je comfort zône willen stappen om je Leven een andere richting te geven?

Ik kan je niets beters en in mijn beleving effectievers adviseren, dan dat je een EFT coach zoekt. Iemand die bij jou past en voor jou goed voelt. Laat jezelf verrassen en ervaar hoe veel lichter je je kunt voelen als je wat van die ‘waarheden’ verruilt voor overtuigingen die wél bij jou passen en waar je bewust voor kiest. Gewoon omdat ze voor jou goed voelen!

“Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen.” Dat was één van de gevleugelde uitspraken van mijn moeder. Toendertijd kon ik die wel plaatsen. Een klein kind troosten dat een blauwe plek heeft, is per slot van rekening een heel ander verhaal, dan je grote kind zien ‘worstelen’ met de dieptepunten in zijn Leven of de blauwe plekken op zijn/haar ziel, die tenslotte ieder mensenkind heeft.

Inmiddels ben ik me heel erg bewust van iets wat ik toen nog niet helder had: hoe groot de invloed is van de energie die ik uitzend en dat dus ook iedere emotie en gedachte energie is.
Dat bewustzijn heeft wéll alles te maken met mijn weg naar Mij. Gaandeweg ont-dekte ik dat uiteindelijk iedereen gelijk is en hetzelfde wil: Liefde en Zijn.
Datgene wat je als ouder raakt bij je kind is vrijwel altijd je eigen pijn, die je projecteert. Je kunt dus je kind niet beter helpen dan jeZelf te helen. Dan pas kun je jezelf en je kind, jouw en zijn ervaringen, los van elkaar zien.

Dàn kun je bij jezelf blijven als je kind het moeilijk heeft. In het hier en nu blijven en vanuit vertrouwen en liefde, positieve energie inbrengen en jouw inzichten delen. Dan kun je je aandacht blijven richten op wie je kind is en wat het in huis heeft. Dat wil niet zeggen, dat je kind daar dan ook altijd even blij mee is. 😉 Door hoe we getraind zijn, willen we in dat soort situaties vaak liever medestanders. Medelijders, die onze verontwaardiging en pijn delen en samen met ons, hoe-we-ons-voelen rechtvaardigen.

Eén van mijn kinderen reageerde in zo’n situatie ooit geëmotioneerd, dat ik ook vertrouwen had als het bij dat kind zelf ontbrak. Voor mij een signaal dat m’n insteek geslaagd was, maar voor die ander voelde dat op dat moment niet onverdeeld aangenaam.
Maar zie het eens voor je: je kind zit in de put en in plaats van dat jij het vanaf de rand, vol vertrouwen, aanmoedigt om eruit te komen, spring je ook in die put en gaat erbij zitten. Wat heb je je kind dan te bieden? Alleen als je bij jezelf blijft kun je er zijn voor een ander.

Ook hier speelt focus dus een rol: heeft je kind het moeilijk en ga jij er in mee, dan blijft jullie gezamenlijke energie laag en zal het langer duren voor die weer omhoog gaat, waardoor ook jij je alleen maar rot zult voelen. Krijg je het daarentegen voor elkaar om je aandacht te richten op de positieve aspecten van je kind, dan zul jij je beter voelen, zul je dat vertrouwen uitstralen naar je kind, waar je kind zich aan op kan trekken en sneller ook weer dat vertrouwen in zichzelf kan herontdekken. Dubbele winst dus, die mijns inziens zeker de moeite waard is!

Vanmorgen werd ik gebeld door een bloglezer. Al googelend had hij uitgevonden dat hij via via, ook te vinden was op mijn site. Of ik er van op de hoogte was dat dat gebeurde.
Dat triggerde in mij direct een hoop tegenstrijdige emoties en gedachten (eigenlijk in omgekeerde volgorde, want je denkt iets en die gedachte roept een emotie op).

Een aantal maanden terug was ik onverwacht met mijn dochter in het ziekenhuis. Tripjes naar de dokter zijn al een zeldzaamheid, naar het ziekenhuis was voor haar de 1^e keer na 15 jaar.
Bij de balie gaf ze haar naam en geboortedatum op en abracadabra rolde daar haar hele doopceel uit de computer.
Eerlijk, ik werd er helemaal griezelig van. Ik ben me bewust dat ik een hele rare mix ben van openheid en privacy en waar die lijn loopt, weet ik zelf ook niet altijd. Ik wil heel graag delen, maar bepaal het liefste zelf wat ik deel. En met het www is dat een gepasseerd station.

Maar ergens van griezelen, voelt niet goed, dus ter plekke in dat ziekenhuis ging ik op zoek naar een ander gezichtspunt.

Wet van Aantrekking. Alles is energie. Alleen gelijksoortige energiën komen bij elkaar en wat je aandacht geeft, groeit. Iedere gedachte, iedere emotie, alles wat gevoeld en beleefd wordt, gaat het Universum in en dwarrelt daar eindeloos rond.
Dus eigenlijk is het www de materialisatie van die Wet van Aantrekking. Alles wat je op het internet plaatst, is daar en blijft daar. Als je iets positiefs plaatst op een plek die voor jou positief voelt, dan zullen alleen mensen met een gelijksoortige positieve energie de mogelijkheid hebben om jouw post tegen te komen. En uiteraard het omgekeerde. “Soort zoekt soort“ en ‘zoekt en gij zult vinden.”
Toen ik het op die manier kon zien, voelde het ineens een stuk positiever en verdween m’n weerzin.

Ik kom genoeg momenten tegen, dat ik weer richting dat griezelgevoel ga, maar als ik dan m’n focus verleg en die symboliek van het internet ga voelen vanuit m’n hart, dan kan ik eigenlijk alleen maar vol bewondering zijn hóe groot de overeenkomsten zijn.

We zijn allemaal met elkaar verbonden door onzichtbare energie. De werking van het internet maakt het op een heel bijzondere manier eigenlijk een beetje zichtbaar, want het heeft de mogelijkheid om ieder mens met ieder anders mens op deze mooie planeet met elkaar in verbinding te brengen.

Dank je well, bloglezer, voor jouw inspirerende input!! 😉

Ik heb iets met eten. Eigenlijk heb ik heel veel met eten. Ik ben dól op eten. Lekker eten, gezond eten –hoewel het af en toe ook well eens ongezond mag-. Maar vóór al vers, zelfgemaakt eten.
Gelukkig ben ik ook dol op koken. En ook met koken ben ik dol op experimenteren en improviseren.

Al heel lang zie ik overeenkomsten tussen eten en Leven. Hoe iemand met eten omgaat is vergelijkbaar met hoe die met het Leven omgaat. Ga je voor veilig, wat vertrouwd is, of durf je uit je comfortzône te stappen en het risico te nemen om een gerecht of maaltijd te verprutsen?

Neem nou die gehaktbal.
Standaard Hollands met paneermeel, een eitje, peper, zout en nootmuskaat. Dat is het zo ongeveer. Maar je kunt ‘m ook aanpassen aan om-het-even welk land. Indisch gekruid, Marokkaans gekruid, Grieks gekruid. Óf…. je gaat zelf lekker los en maakt je eigen creatie. Ik word daar blij van, terwijl een ander bij alleen de gedachte al, in paniek kan raken.
Zo zal ik nooit of te nimmer een gehaktbal kant-en-klaar bij de slager halen. Ik wil mijn invulling geven aan dat kale rundgehakt. Een ander vindt het feest als hij/zij zich daar niet mee bezig hoeft te houden. Die vindt het prima als de slager er z’n stempel op drukt.
Dat zal hoogstwaarschijnlijk ook iemand zijn, die zich helemaal niet afvraagt of zijn manier van Leven wel echt helemaal eigen keus is, of dat hij gewoon de weg vervolgt zoals z’n ouders dat voordeden. Niet over nagedacht, niet gevoeld, gewoon gedaan. En voor die persoon werkt dat.
Zoals ik met dat gehakt in de keuken sta, zo stel ik mezelf ook vragen over mijn doen en laten en wil ik bewust mijn keuzes maken.

Kijk maar eens naar je Leven alsof het gehakt is en ga eens experimenteren. Een heel klein beetje anders kan al een heel verschil maken en de kick de je dat op kan leveren, smaakt dan misschien well naar méér!

Onlangs was mijn dochter bij mij bezig met een vragenlijst die ze in moest vullen. Eén van de vragen was, of ze een paar van haar kwaliteiten op wilde noemen.
Voor veel mensen een lastige vraag. Voor haar een vraag die nog nooit eerder gesteld was, dus ook één waar ze zich nog nooit mee bezig had gehouden.
Dus…. een vragende blik naar mij.

Toen ik een aantal kwaliteiten opnoemde (en ze bárst er van ;-)), was ‘creatief’ er één. Daarop wéér een vragende blik. “Dat is toch geen kwaliteit?”
“Zéker weten,” reageerde ik.

Maar door die kleine interactie ging ik (zal ook eens niet) doordenken. De reden dat Sterre het niet zag als kwaliteit is, omdat het voor haar nét zo normaal is als ademhalen. Het is onderdeel van wie zij IS. In de loop van de dag, onder andere tijdens het winkelen en bij het opleuken van een cadeauboncadeautje, werd die creativiteit weer duidelijk en dat zei ik dus ook tegen haar. Om haar een beeld te laten krijgen bij wat ik bedoelde met die kwaliteit. En wat ik bedoelde met dat het voor haar zo normaal is, dat ze zich niet eens bewust is, dat het een kwaliteit is.

Ieder mens heeft kwaliteiten. En iedereen heeft andere kwaliteiten. Maar weet iedereen dat ook van zichzelf?
Misschien heb jij je nooit gerealiseerd, dat wat voor jou de normaalste zaak van de wereld is, een kwaliteit is, die voor een deel maakt wie jij BENT. Het kan zijn dat jij, net als veel mensen, getrainder bent in het zien waarin anderen beter zijn dan jij en hoe gewoon jij dus bent.

Je kunt het ook eens omdraaien. En dan niet om jezelf beter te voelen dan anderen, maar simpelweg om eens met andere ogen naar jezelf te kijken. Wat jij doet en wat jij kunt, wat jij als heel normaal beschouwt, is helemaal niet zo gewoon als jij het vindt. Die kwaliteiten maken jou bijzonder. Ook al is het voor jou gewoon. Eigenlijk een variant op “zoek de verschillen.”

Als je jezelf eens door een andere bril gaat bekijken, dan kan dat je helpen om jezelf en jouw specifieke kwaliteiten meer te gaan waarderen.

Juist wat jij gewoon vindt, maakt jou bijzonder!!