Cadeau!

Onlangs kreeg ik een heel groot cadeau en de grap is dat ik het mezelf gegeven heb. Alleen wist ik dat niet op het moment.

Jaren geleden had ik me aangemeld voor vrijwilligerswerk, maar vanwege omstandigheden toch niet gedaan. Nu voelde het goed. Er was ruimte, dus nu kon ik doorpakken.

Waar ik wel even over heb zitten sudderen was dat er duidelijk gesteld werd dat het voor langere (onbepaalde) tijd moest zijn. Per slot weet ik niet wat er op me ligt te wachten, dus ……

Na een intake gesprek kon ik een lijst bekijken met ‘gegadigden.’ Er waren er méér dan genoeg, maar op de één of andere manier kwam er één extra binnen en die bleef ook hangen.

Ze werd omschreven als een bijzonder en moeilijk geval. Zo word ik ook well eens omschreven, dus misschien speelde dat ook een rol. Sowieso kon ik me voorstellen dat die omschrijving genoeg mensen af zou schrikken.

Juist door hoe ik communicatie tegenwoordig ervaar, een uitwisseling van energie die voorbij alle maskers en praatjes gaat, had ik er een heel goed gevoel bij. Het volste vertrouwen erin zelfs.

De dag van de eerste ontmoeting was Maartje er eerst niet bij. Ze heeft het nodig om alles op haar tijd te doen (wie niet?!). Ik was zó gaan zitten, dat áls ze er voor zou kiezen om ons te vergezellen, dat ze dan naast mij, maar vooral ook naast haar veilige begeleidster zou kunnen zitten. En toen ze kwam, was ik voornamelijk stil. Luisteren en re-ageren. Toen het ijs gebroken was, kreeg ik een paar keer een handje op m’n knie. Jippie! En weg was ze weer, lekker koffie drinken met haar groepsgenoten.

Toen ik daar later langs liep was er een uitgestrekte arm met een beetje dwingend wiebelende vingers. Die heb ik gepakt en ze aaide mijn hand. Vervolgens legde ze ‘m tegen haar wang en gelijk erna had ik m’n eerste knuffel te pakken.

Volgens mij komt het well goed met ons 😉 (inmiddels een aantal weken verder, is het goed)

Toen dat thuis allemaal zakte, werd ik me geheel onverwachts iets bewust: als zij wil en ik ga hiermee verder, dan zal ik nooit meer definitief afscheid van haar kunnen nemen. Gezien haar verhaal kan ik dat niet maken. Waar ik ook heen ga, het contact met en de aandacht voor haar zal blijven. Wat ik never nooit in had kunnen schatten is, dat ik daar heel blij van word. Dus het is GOED!  

Dát is nou Wet van Aantrekking. Doe gewoon je ding, volg je hart en laat de uitkomst los. Dan kán het alleen maar GOED zijn.

2 gedachten over “Cadeau!

Laat een antwoord achter aan Kim van den Berg Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *