Als ik mezelf zou moeten omschrijven qua gemoedstoestand (wát een woord eigenlijk), dan zou ik zeggen blij, vrolijk en optimistisch.
In het verleden heb ik me regelmatig afgevraagd of ik niet gewoon van lotje getikt was, want zo veel viel er niet te lachen in mijn Leven, maar als ik moest kiezen (en ik was natuurlijk de enige die die keus kon maken) tussen lachen en huilen, dan ging ik toch bij voorkeur voor het eerste.
Nu ik weet hoe die Wet van Aantrekking werkt, heb ik dat lachen en blij zijn zo ongeveer tot kunst verheven, wat me dan grappig genoeg door diezelfde WvA zo makkelijk wordt gemaakt, omdat er dan ook steeds meer komt waar ik blij van word. Simpelweg omdat die WvA meer in mijn Leven brengt van datgene wat ik aandacht geef.
Wat maakt dan eigenlijk het verschil? Vroeger was ik behalve blij, ook nog eens heel eerlijk over de realiteit die ik leefde en dáár zat ‘m de kneep! Toen dat kwartje viel heb ik ‘gewoon’ mijn aandacht afgehaald van die realiteit en die aandacht juist gericht op wat ik wél wilde.
Daarbij heb ik tegelijkertijd veel ge-EFT-d op de emotionele lading waar ik door die jarenlange ‘realiteit’ mee rondliep. Overtuigingen en verwachtingen die ik beter kwijt kon zijn, heb ik getackeld, zodat ik meer en meer het Leven kon krijgen dat ik hebben wilde.
Dat wil heus niet zeggen dat ik onafgebroken in opperste gelukzaligheid door mijn dagen ga. Het Leven gaat altijd in golfbewegingen, dus ook voor mij. Maar als ik me nu eens wat minder voel, dan weet ik wel wat me te doen staat. Accepteren wat is en focussen op waar ik zijn wil. Wie ik zijn wil. Wie ik bén: blij!
En wat ik kan, kan jij ook! En als het begin ‘moeilijk’ voelt?: oefening baart kunst!