"Anders"

Onlangs heb ik weer eens mogen werken met een jongen met ADHD. Met behulp van EFT van de Ritalin af, zodat hij een Davis-counseling kon krijgen.

Zoals altijd ook dit keer weer een pracht van een kind! Eerlijk, wijs, open, leergierig, enthousiast en vooral gevoelig. Naar mijn beleving en ervaring een wandelende antenne. Een kind dat je niet in de maling kunt nemen, want het kijkt dwars door je heen.

Als ik dit uit zou leggen vanuit de Wet van Aantrekking, dus trilling, een kind dat zo puur is dat het de trilling van een ander feilloos oppikt én weerspiegelt. Het is zich niet eens bewust dat het dat doet, het is wie hij IS.

Stel je zo’n kind eens voor in ons schoolsysteem, of nog simpeler, in onze maatschappij. Een kind dat iedere volwassene om zich heen, zonder erg, direct en onverbiddelijk met zichzelf confronteert. Die volwassene(n) de spiegel voorhoudt. Daar zitten veel volwassenen niet op te wachten. Da’s ff slikken.

Ze zijn anders, onze kinderen van nu. Het grootste gedeelte van eerdere generaties was makkelijker bij zichzelf weg te trainen. Als een kind toen niet in het gareel wilde, was er de BLO-school en evt. het etiket “zwart schaap”. Nu redden we het daar niet meer mee. Ooit was je ‘anders’ als je niet deed wat pap/mam/meester of juf zei. Maar wat ooit uitzondering was, lijkt nu meer en meer de regel te worden.

Zou daar iets achter zitten? Zouden we daar iets van kunnen leren?

Ik zeg altijd dat ik van niemand zó veel over mezelf geleerd heb als van m’n kinderen. En ik weet dat dat niet alleen voor mij hoeft te gelden. Ook dat dat niet beperkt hoeft te blijven tot mijn eigen kinderen. In mijn beleving laten de kinderen van nu ons weten dat ze die Universele Wet van Aantrekking nog goed in hun systeem hebben zitten. Als wij ze zien voor wie ze zijn en ze de ruimte kunnen geven óm te zijn, in plaats van dat ze zich aan moeten passen aan wat wij kunnen hanteren, dan zullen ze ons aangenaam verrassen. Ik geniet me tenminste iedere keer weer ‘suf’ van hun kwaliteiten.

Er zit echter een kanttekening aan. Óm dat te kunnen, moeten de volwassenen bereid en in staat zijn om voorbij hun eigen patronen te kijken. Ook hier begint namelijk ALLES bij jezelf, dus voor een volwassene die zich als kind heeft leren aanpassen om de ‘goegemeente’ te pleasen, is het niet haalbaar om zo’n kind van nu te laten ZIJN!

Eén ding weet ik: voor die kinderen van nu ‘moet’ het anders!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *